Κάθε φορά λίγο πριν τις εκλογές, τις βουλευτικές συνήθως, ανακινείται το ζήτημα της αποχής. Κυρίως από τους θιασώτες της συμμετοχής. Ας δούμε κάποια από τα κύρια επιχειρήματά τους:
Η αποχή
1) πριμοδοτεί, με βάση τον εκλογικό νόμο, συνήθως το πρώτο κόμμα (αγαπημένο επιχείρημα του ΚΚΕ)
2) δεν εκφράζει κανένα πολιτικό μήνυμα προς την κοινωνία
3) δεν έχει καμμία επίπτωση στο πολιτικό σύστημα, αναθεώρησης, τιμωρίας κλπ.
4) είναι εχθρός της δημοκρατίας (τελευταίας εσοδείας)
Ομως δεν μας εξηγούν
1) γιατί υπάρχουν τέτοιοι εκλογικοί νόμοι και αν ψήφισε ποτέ ο λαός τέτοιον εκλογικό νόμο ή τον εγκρίνει
2) γιατί δεν γίνεται καμμιά σοβαρή μετεκλογική συζήτηση για το νόημα της αποχής, ακόμη και όταν έχουμε υψηλά ποσοστά
3) γιατί δεν υπάρχει κάποια Συνταγματική διάταξη που να ενεργοποιείται λόγω της υψηλής αποχής
4) πως είναι δυνατόν να έχει η δημοκρατία εχθρούς, ενώ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ (η δημοκρατία)
Αποχή χωρίς συνείδηση από τον εκλογέα, του τι είναι και κυρίως ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ δημοκρατία δεν έχει κανένα νόημα. Ούτε προσπορίζει κάποιο όφελος στην μεγάλη υπόθεση της δημοκρατίας.
Αποχή χωρίς συνείδηση από τον εκλογέα, του τι είναι κοινοβουλευτισμός και κόμματα, επίσης δεν έχει κανένα νόημα. Χρειάζεται ιστορική γνώση και κριτική σκέψη. Αυτά είναι τα στοιχεία που διαμορφώνουν τον πολιτικό μας χαρακτήρα.
Απέχω γιατί αυτό το σύστημα δεν είναι δημοκρατία. Και αφού δεν είναι δημοκρατία, όποιο κόμμα και να επιλέξω στην κάλπη μικρή διαφορά έχει. Ολα τα κόμματα συμφωνούν στον κοινοβουλετισμό. Συμφωνούν στους αντιπροσώπους-βουλευτές, συντεταγμένη διμοιρία. Συμφωνούν στο ότι δεν μπορώ να σταυρώσω ονόματα από διαφορετικά ψηφοδέλτια. Συμφωνούν στα μη-δημοψηφίσματα. Συμφωνούν στις 4-ετείς θητείες. Συμφωνούν στην μη-λογοδοσία τους. Συμφωνούν στο να διορίζουν την κεφαλή της δικαιοσύνης. Συμφωνούν στο να παίρνουν δάνεια χωρίς να μας το λένε. Συμφωνούν στον επαγγελματισμό των πολιτικών και την οικογενειοκρατία. Συμφωνούν και συμφωνούν. Ε, εγώ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΩ. Λήξις.
Δεν μπορώ να τα ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΩ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, παίρνοντας μέρος, με την ψήφο μου. Δεν θα γίνω εγώ ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ σε τέτοια ΕΝΟΧΗ. Οποιος μπορεί, ας το κάνει. ΟΧΙ ΕΓΩ. Θέλω νά χω την συνείδησή μου ήσυχη ότι ΔΕΝ ΠΗΡΑ ΜΕΡΟΣ ΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ.
Η συμμετοχή μου στην εκλογική διαδικασία ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙ όσα κάνει το κοινοβουλευτικό καθεστώς σε εμένα και τους συμπολίτες μου. Οσα έκανε στο παρελθόν και ΟΣΑ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. Χωρίς την παρουσία μου και την συμμετοχή μου. Υποκλέπτοντας σε μια καρικατούρα δημοκρατίας την συναίνεσή μου για ότι έκανε, κάνει και θα συνεχίσει να κάνει.
Μόνο με το ότι απουσιάζει Η ΚΛΗΡΩΣΗ από τις διαδικασίες, αποδεικνύει ότι δεν είναι δημοκρατικές διαδικασίες. Η εκλογή είναι ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ διαδικασία. Η ΚΛΗΡΩΣΗ είναι η καρδιά της δημοκρατίας. Η εκλογή τους επιτρέπει να ελέγχουν το ποιοι θα αναδειχθούν στα αξιώματα. ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΚΟΛΠΑ. Είναι Ολιγαρχικά.
Ο απέχων πολίτης πρέπει να μπορεί να εξηγήσει στον εαυτό του, και κυρίως στους ΑΛΛΟΥΣ, το νόημα της αποχής του ως στάση ΜΗ-ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ του υπάρχοντος πολιτεύματος ως δημοκρατικού. Οτι η αποχή του απο-νομιμοποιεί την κατ' επίφασιν δημοκρατία και καταδείχνει το ψεύδος της. Τον σφετερισμό και την υποκλοπή της μεγάλης και ιερής λέξης. Δημοκρατία. Το number one στο hit parade λαών και λαών ανά τους αιώνες.
Να μπορεί ο απέχων πολίτης να εξηγήσει την σήψη και την διαφθορά του κοινοβουλευτισμού και των κομμάτων, την ρίζα, την αιτία και το περιβάλλον της, με όρους απουσίας της δημοκρατίας. Να κατανοήσει οτι ο κοινοβουλευτισμός ΕΙΝΑΙ Ο ΒΙΟΤΟΠΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ. Και να δώσει και στους άλλους να το κατανοήσουν αυτό.
Τότε και ΜΟΝΟΝ τότε να εκφραστεί με την αποχή του ο πολίτης, ως αποδοκιμασία της παρούσας πολιτειακής "διαρρύθμισης". Τότε θα πιάσει τόπο η αποχή ακόμη και με μικρά ποσοστά. Οταν γύρω από την αποχή δημιουργηθεί ΚΙΝΗΜΑ αποκατάστασης της δημοκρατίας. Κίνημα παλινόρθωσης της δημοκρατίας.
Ιδού και μερικές σκέψεις ακόμη για την αποχή:
Οταν η αποχή είναι σε ένα 5% με 10% λες, ε, εντάξει, βαριόντουσαν ορισμένοι, αρρώστησαν, ήταν μακριά από το εκλογικό τους κέντρο, και το δικαιολογείς.
Οταν όμως η αποχή ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ το 25% τότε το πράγμα ΠΑΡΑ-ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΟ.
Ομως ούτε το Σύνταγμα, ούτε πολύ περισσότερο αυτοί οι επαίσχυντοι εκλογικοί νόμοι προβλέπουν κάποιο μέτρο ή την εκκίνηση κάποιας διαδικασίας αναθεώρησης του Συντάγματος, του πολιτεύματος ή ότι άλλο όταν η αποχή πάρει υψηλά ποσοστά.
Εν ολίγοις, το νομικό καθεστώς που ισχύει τώρα, νομιμοποιεί την συγκρότηση κυβέρνησης ακόμη και αν πάει μόνο το 1% των εκλογέων να ψηφίσει και το υπόλοιπο 99% επιλέξει αποχή. Αυτό και μόνο καταδεικνύει το ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ.
ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΝΟΜΙΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΕ ΤΟ 1% ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΕΩΝ.
Κυβέρνηση που θα μπορεί να
-κυρήξει πόλεμο και στείλει τα παιδάκια μας στα σύνορα
-βάλει φόρους
-διορίσει την ηγεσία της δικαιοσύνης
-νομοθετήσει
-κατεβάσει στους δρόμους τα ΜΑΤ να μας δέρνουν επικαλούμενη την νομιμότητα
ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟ 1%
Καλή δημοκρατία έχουμε;
Θραξ Αναρμόδιος
Καλή δημοκρατία έχουμε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ απάντηση του Λόγιου Ερμή εδώ...
http://www.facebook.com/photo.php?pid=130951&id=113344372047684&ref=fbx_album
"Η αποχή
ΑπάντησηΔιαγραφή1) πριμοδοτεί, με βάση τον εκλογικό νόμο, συνήθως το πρώτο κόμμα (αγαπημένο επιχείρημα του ΚΚΕ)
2) δεν εκφράζει κανένα πολιτικό μήνυμα προς την κοινωνία
3) δεν έχει καμμία επίπτωση στο πολιτικό σύστημα, αναθεώρησης, τιμωρίας κλπ.
4) είναι εχθρός της δημοκρατίας (τελευταίας εσοδείας)"
Ας τα δούμε ένα προς ένα:
1)
- το λευκό και το άκυρο είναι που πριμοδοτούν το πρώτο κόμμα κυρίως μα και τα άλλα λιγότερο, όχι η αποχή
- εκείνο που πριμοδοτεί είναι η βολική αντίληψη ότι τα κόμματα που ψηφίζονται εκφράζουν το μέρος του λαού που δηλώνει το ποσοστό που έλαβαν (με 10% αποχή, εκείνος που έλαβε 50% υποστηρίζεται από το 45% του λαού.)
2)
- εκφράζει την μη αποδοχή, την απόρριψη των υπαρχόντων κομμάτων (όταν είναι συνειδητή κι όχι από αδιαφορία), το οποίο είναι το ΜΟΝΟ πράγμα που φοβάται ο κοινοβουλευτισμός. (Βλέπε Περί Φωτίσεως / Χοζέ Σαραμάγκο – προσοχή!)
- ΕΚΕΙ αποτελεί άρνηση νομιμοποίησης κυρίως του όποιου κόμματος εκλέγεται κυβέρνηση και δευτερευόντως όλων των κομμάτων που συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία.
3)
- δεν έχει επίπτωση διότι επιλέγεται από τις κυβερνήσεις να αγνοείται, το οποίο είναι αντίθετο με την έννοια και την πράξη της Δημοκρατίας όπως την κηρύσσουν τα ίδια τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα.
- Αναθεώρηση, τιμωρία κλπ ΔΕΝ υφίστανται τα πολιτικά κόμματα αφού ακόμη και σε εξώφθαλμες παραβιάσεις του Νόμου και του Συντάγματος, αδιαφορούν, τα κουκουλώνουν ή ωμά αδιαφορούν.
- έχει την εξής επίπτωση. Η αποχή ως πλειοψηφικό αποτέλεσμα εκλογών, συνεπάγεται την αυτονόητη απαξίωση όλων εκείνων των πολιτικών κομμάτων που συμμετείχαν στις εκλογές. ΓΙΑ ΑΥΤΟ την φοβούνται. Οι αντιδράσεις του πολιτικού συστήματος τότε μπορούν να ποικίλουν, βέβαια μέχρι των άκρων.
4)
- είναι εχθρός της Δημοκρατίας έτσι όπως εννοούν την Δημοκρατία σήμερα στην Ελλάδα. Εάν τα πολιτικά κόμματα πραγματώνουν την Δημοκρατία, υπολογίζουν την αποχή ως το μέτρο της αποτυχίας τους να πείσουν ότι εκπροσωπούν τον λαό γνήσια.
Και κυριότερα, υπολογίζουν την αποχή ως το μέτρο της νομιμοποίησής τους. Το ξέρουν, το ξέρουμε. Το ότι δεν το ομολογούν δημόσια, είναι προς ντροπή τους.
- Άργος
Περί αποχής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφει η Ιδεοπηγή.
Έχω εκφράσει άποψη για την αποχή και μάλιστα την χαρακτήρισα μη πολιτική πράξη. Με αφορμή σχόλια αναγνωστών επανέρχομαι στο θέμα γιατί ίσως πρέπει να αναλύσω την θέση μου καλύτερα.
Παρομοιάζοντας ένα σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα με ένα σωλήνα εξωτερικά πεντακάθαρο και εσωτερικά διαβρωμένο, πιστεύω ότι μένοντας έξω απ’ το σωλήνα, δεν μπορούμε να καθαρίσουμε το βρώμικο εσωτερικό του.
Τα συστήματα εξουσίας δεν γκρεμίζονται απ’ έξω αλλά με ενεργό συμμετοχή και από μέσα. Οι διαμαρτυρίες, οι καταγγελίες, οι κινητοποιήσεις και η αντίθεση των πολιτών προς το σύστημα, είναι χρήσιμες και αναγκαίες αλλά δεν μπορούν να αλλάξουν τη δομή του συστήματος. Οι δομικές αλλαγές γίνονται με δύο τρόπους, με χρήση βίας, που απεύχονται σχεδόν όλοι και με δραστηριοποίηση των υγειών πολιτικών δυνάμεων, τις οποίες αγκαλιάζουν οι πολίτες με την ενεργή συμμετοχή τους.
Η αποχή για να αποτελέσει πολιτική πράξη πρέπει να είναι ενσυνείδητη και ενεργή. Θα μπορούσε να ταρακουνήσει σοβαρά το σύστημα αν πχ την ημέρα των εκλογών, οι απέχοντες έκαναν ειρηνική συγκέντρωση στις κεντρικές πλατείες των πόλεων και των χωριών τους. Βλέπει κανείς τέτοια προοπτική; Εγώ πάντως όχι.
Το σύστημα έχει τη δυνατότητα, με τα ελεγχόμενα ΜΜΕ να δικαιολογήσει την αποχή σαν αδιαφορία, όπως δικαιολογήθηκε η αποχή στις ευρωεκλογές, που είπαν ότι οι πολίτες προτίμησαν να πάνε για μπάνιο στη θάλασσα. Ποιος μπορεί να μετρήσει πόση είναι η συνειδητή αποχή και πόση η αποχή της αδιαφορίας.
Η αποχή και το λευκό θα είχαν δυνατότητα δομικών αλλαγών του συστήματος αν τα ποσοστά τους, αφαιρούσαν έδρες απ’ τη βουλή πράγμα που σήμερα δεν γίνεται. Μακάρι κάποτε αυτό να γίνει και αν αποχή και λευκό μαζί είναι 40% τότε στη βουλή θα εκλεγούν 180 βουλευτές. Ποιο κόμμα θα μπορέσει να πάρει 150+1 βουλευτές για να κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση; Κανένα. Η λογική ότι οι 120 έδρες (αποχή συν λευκό) ψηφίζουν πάντα όχι σε όλα τα νομοσχέδια θα ανάγκαζε τα κόμματα να συνεργαστούν και όπου υπάρχουν πολλοί συνεταίροι το σύστημα αυτοελέγχεται. Φαντάζεστε κυβέρνηση τεσσάρων κομμάτων; Φυσικά κάποιος θα αντιτείνει ότι το σχήμα δεν θα είναι λειτουργικό, εγώ αντίθετα πιστεύω ότι η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. Η φαυλοκρατία εγκαθίσταται δυστυχώς από μονοκομματικές κυβερνήσεις ή ολοκληρωτικά καθεστώτα. Σήμερα η μονοκομματική κυβέρνηση και το πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα ευνοεί την αδιαφάνεια και την διαφθορά. Τα κόμματα εξουσίας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να εκφράσουν όλο το πολιτικό φάσμα δηλαδή και τους κεφαλαιοκράτες και τους επιχειρηματίες και τους εργαζόμενους και τους αγρότες γι’ αυτό παραπαίουν χωρίς καθαρό ιδεολογικό και πολιτικό λόγο. Η ύπαρξη των μικρότερων κομμάτων είναι αναγκαία και χρήσιμη δεν μπορεί όμως να εμποδίσει την αλλοπρόσαλλη και επιζήμια πολιτική των δύο κομμάτων εξουσίας. Αυτό τουλάχιστον έχει αποδείξει η μέχρι σήμερα πορεία. Παλιότερα η ύπαρξη ισχυρών προσωπικοτήτων με πολιτικά οράματα κάλυπτε το κενό, σήμερα όμως δεν ασκείται πολιτική απ’ τους Έλληνες πολιτικούς αλλά μόνο διαχείριση αφού οι κεντρικές πολιτικές και οικονομικές αποφάσεις λαμβάνονται εκτός Ελλάδας.
Με όλα όσα ανέφερα πιστεύω ότι η ενεργή συμμετοχή (όχι η αποχή και το λευκό) μπορεί να λύσει τα βασικά προβλήματα του τόπου και να μας βγάλει απ’ τα σημερινά αδιέξοδα. Η εμφάνιση των υγειών πολιτικών δυνάμεων γίνεται μόνο όταν οι πολίτες είναι ενεργοί και συμμετέχουν, ο καθένας στον τομέα του, στις πολιτικές ζυμώσεις. Ο καναπές και η λογική εγώ δεν ξέρω απ’ αυτά ας ασχοληθούν οι άλλοι που ξέρουν, μας έφεραν σ’ αυτό το τραγικό αδιέξοδο.
«Κοντός ψαλμός αλληλούια»