Το blog μετακόμισε στο http://anarmodios.wordpress.com/

Σάββατο 21 Αυγούστου 2010

Μεταλαβιά

Μερικά δείγματα, έτσι να θυμηθούμε ποιοι είμαστε, τι κουβαλάμε στον χρόνο ΟΛΟΙ ΜΑΣ σαν δοχεία, και τι θα μεταγγίσουμε, θέλουμε δεν θέλουμε, και στους επόμενους.

Ε, να καθαρίσει και τ' αυτί μας, που λεν οι μουσικοί.
Μεταλαβιά.


Κόκκιν' αχείλι φίλησα
----
Κόκκινο αχείλι φίλησα κι έβαψε το δικό μου
Και στο μαντίλι το 'συρα κι έβαψε το μαντίλι.

Και στο ποτάμι το 'πλυνα κι έβαψαν τα νερά του.
Κι έβαψε η άκρη του γιαλού κι η μέση του πελάγου.

Κατέβη ο αϊτός να πιεί νερό κι έβαψαν τα φτερά του.
Κι έβαψε ο ήλιος ο μισός και το φεγγάρι ακέριο.
----



Οποτε ακούω το "Κόκκιν' αχείλι" μου φαίνεται απίστευτο. Ο έρωτάς του όπως τον περιγράφει για την κοπέλα. Πως μεγαλώνει ο έρωτάς του και καταλαμβάνει σιγά σιγά όλον τον κόσμο. Ρε τον καψερό, τι πόνο είχε και πως τον είπε ο έλληνας. "Και το φεγγάρι ακέριο". Απίστευτης τέχνης στίχος. Ποιος ξέρει πόσα χεράκια τον δούλεψαν. 7/8 παρακαλώ, μέτρο και ρυθμός για τους γνώστες, ένα και το αυτό. Αυτό που λέμε Καλαματιανός.

Ενα άλλο: Μες του Αιγαίου τα νησιά.
----
Μες στου Αιγαίου τα νησιά άγγελοι φτερουγίζουν
Και μέσα στο φτερούγισμα τριαντάφυλλα σκορπίζουν

Αιγαίο μου γαλήνεψε τα γαλανά νερά σου
Να 'ρθούνε τα ξενάκια σου στα φωτεινά νησιά σου

Ροδόσταμο να γίνουνε Αιγαίο τα νερά σου
----



Ακούστε την εισαγωγή προσεκτικά. Ψιλοβελονιά. Τι μαζούρκες και τι πολωνέζες τώρα. Με το που αρχίζει να παίζει μπαίνει στο δωμάτιο φως και αεράκι ελληνικό. Βλέπεις κιόλας τα νησιά. Ψιλοβελονιά η εισαγωγή λέμε. Χιλιάδες και χιλιάδες βιολιά την δούλεψαν, ποιος ξέρει για πόσα χρόνια.


Κι ένα τρίτο: Γιάννη μου το μαντήλι σου.
----
Γιάννη μου, το μαντήλι σου, τι το 'χεις λερωμένο;
Το λέρωσεν η ξενιτιά, τα έρημα τα ξένα.
Για δεν το πλένεις με νερό, για δεν το σαπουνίζεις;
Δως μου το 'μένα να σου το μοσχοπλύνω!
Πέντε ποτάμια το 'πλενα κι εβάψαν και τα πέντε.
Εκεί περνάει κι ένα πουλί κι έβαψε τα φτερά του!.
----



Πολυφωνικό. Ανατριχιστικό. Συγκλονιστικό απλώς.
Συντονίζεσαι θες δεν θες. [Φωνές σε τέταρτες και πέμπτες και ταυτοφωνίες (ισοκρατήματα) που στην δυτική μουσική θεωρούνται διάφωνα διαστήματα (τόσο ακούνε), δικές μας πανάρχαιες συνηχήσεις. Και ο αντιφωνητής...]

Εγραψε κάποιος σε σχόλιο για τις φωνές αυτές: "Κι αυτές οι φωνές σηκώνουν όλο το βάρος του κόσμου"


Δια των αιώνων Ελλάδα σε παραλλαγές.
Μετάγγιση.

Θραξ Αναρμόδιος

1 σχόλιο:

  1. Όσον αφορά το 3ο: Όντως εκπληκτικό. Δυστυχώς όμως, ο Ρέμος και ο κάθε Ρέμος είναι αυτός που ακούγεται, γεμίζει στάδια και "πλασάρεται".

    Είναι πράγματι ανατριχιαστικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή