Αδιέξοδο

Ο κοινοβουλευτισμός (προεδρευόμενος, προεδρικός κλπ) είναι αυτός που επιτρέπει σε κάθε κυβέρνηση να υπογράψει μια συμφωνία σαν και το Μνημόνιο. Και να δώσει "γην και ύδωρ" χωρίς καν να ρωτήσει τον "κυρίαρχο λαό" αν συμφωνεί. Κάθε κυβέρνηση στον δυτικό κόσμο, τον κοινοβουλευτικό, ΜΠΟΡΕΙ να κάνει κάτι ανάλογο. Ακόμη και σε ολοφάνερη αντίθεση με τη λαϊκή θέληση. Δεν υπάρχει τίποτε που να την εμποδίζει να το πράξει.

Κάθε κυβέρνηση και κάθε κόμμα έχει έτοιμη την δικαιολογία: "ο λαός μας εξέλεξε για κυβερνήτες του". Και όποιος ή όποιοι προσπαθήσουν να κάνουν το αυτονόητο, δηλαδή να αντιδράσουν "δυναμικά", με πορείες, συγκεντρώσεις και τα παρόμοια, αντιμετωπίζονται ως ταραξίες από τις δυνάμεις καταστολής. Ως εχθρός. Ο λαός ως εχθρός. Διότι η κάθε κοινοβουλευτική κυβέρνηση θεωρεί εαυτόν εγγυητή της τάξης και της ασφάλειας. Και μπορεί να την πάει πολύ μακριά αυτή την "εγγύηση". Θεωρεί εαυτόν εγγυητή ακόμη και όταν η ίδια αυτή κυβέρνηση έχει παραβιάσει το σύνταγμα και τους νόμους και έχει δώσει ψευδείς υποσχέσεις προεκλογικά, που δεν τις τήρησε.

[Αν βέβαια αφαιρέσουμε από το εκλογικό ποσοστό της κάθε κυβέρνησης την αποχή + λευκά + άκυρα, θα δούμε οτι ουσιαστικά κυβερνούν με το 20% των εκλογέων, κιας συμπεριφέρονται σαν ολιγάρχες]

Ξέρεις κάτι; Ολες οι κυβερνήσεις έχουν αυτή τη νοοτροπία. Ολες, μα ΟΛΕΣ. Του παρελθόντος και του παρόντος. Μα και του μέλλοντος. Και του μέλλοντος δυστυχώς.

ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΣ ίσον ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ.

Στον κοινοβουλευτισμό ο "κυρίαρχος λαός" δεν εκλέγει ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΑΤΑΖΕΙ.
Στον κοινοβουλευτισμό ο "κυρίαρχος λαός" εκλέγει ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΔΙΑΤΑΖΟΥΝ.

Υποθετικά και μόνον τα κόμματα και οι κυβερνήσεις τους είναι αντιπρόσωποι του λαού.
Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση είναι ο εντολέας του λαού.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΝΤΟΛΕΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.
Ενώ θα έπρεπε να είναι το αντίθετο.

Η δε Βουλή, υπάρχει μόνον για έναν λόγο: Για να αφαιρεί την εξουσία που ανήκει στο λαό.
Η ΒΟΥΛΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙ ΤΗΝ ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΠΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΛΑΟ.

Ο λαός δεν έχει καμμιά εξουσία.
Απολύτως.

[Αυτούς τους κυρίους που όλο λείπουν από τις συνεδριάσεις, και είναι τα βουλευτικά έδρανα όλο άδεια, δυστυχώς ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΚΟΒΟΥΜΕ το μεροκάματο. Ενώ θα πρεπε να τους το κόψουμε. Και να τους κόψουμε και τίποτε άλλο επ' ευκαιρία. Σε καμμιά επιχείρηση δεν θα συνέβαινε αυτό. Να λείπεις αδικαιολόγητα στο καφενείο και στον διάδρομο, και να αξιώνεις μεροκάματο. Δείχνουν έτσι και τον μεγάλο σεβασμό τους στον "κυρίαρχο λαό", την "δημοκρατία" και τους "θεσμούς". Ψιλό γαζί μας δουλεύουν. Πρέπει να τους βάλουμε κάρτα με ωρομετρητή στην είσοδο της αίθουσας. Ακούς πρόεδρε της Βουλής; Που μου κόβετε από την τηλεόραση τα μακρινά πλάνα για να μην βλέπουμε την αίθουσα άδεια!]


“Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.”

Ξέρεις κάτι;
Δεν έχουμε δημοκρατία.
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Αν είχαμε δημοκρατία, δεν θα είμαστε τώρα σε αδιέξοδο.
Είμαστε σε αδιέξοδο γιατί δεν έχουμε δημοκρατία.
Ποτέ δεν είχαμε δημοκρατία.

160 χρόνια κοινοβουλευτικού βίου έχουμε διανύσει περίπου. Αλλάζουμε και ξαναλλάζουμε κυβερνήτες και κυβερνήσεις. Σαν τα πουκάμισα. Μια ζωή μας δίνουν υποσχέσεις που δεν τηρούν. Αλλα λένε, άλλα κάνουν. Αλλα τους λέμε, άλλα κάνουν. Μα αφού ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ. Ούτε και κινδυνεύουν να τιμωρηθούν. Γιατί να μην το κάνουν; Εχουν εξασφαλισμένη ατιμωρησία. Με νόμο που ψήφισαν οι ίδιοι. (Χωρίς φυσικά να ρωτήσουν ΤΟΝ ΕΝΤΟΛΕΑ ΤΟΥΣ, τον "κυρίαρχο λαό" αν συμφωνεί.) Καλό κόλπο; Και έτσι είναι και νόμιμοι. Και η Δικαιοσύνη ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ότι ΟΛΑ ΝΟΜΙΜΑ. Μια χαρά και παστρικά. Διότι και την Δικαιοσύνη ΤΗΝ ΔΙΟΡΙΖΟΥΝ. Διορίζουν την κεφαλή της. "Δημοκρατία" κι αυτό.

Ασκούν την εξουσία τους, σαν να μην υπάρχουμε. Κρυφά. Μέσα στα γραφεία τους. Τώρα τελευταία κάνουν που και που καμμιά δημοσκόπηση. Κρυφή κι αυτή. Μόνο για πάρτη τους. Για να δουν πόσο κινδυνεύουν μόνο. Μη φανταστείς...

Περιτριγυρισμένοι από ομάδες αυλοκολάκων και οσφυοκαμπτών. Που είναι συνηθισμένοι να κάνουν δώρα στον εαυτό τους, τον κουμπάρο τους και τον μπατζανάκη τους.

Υπολογίζουν και παίρνουν υπόψη τους πολύ πιο σοβαρά τις κινήσεις και τις προθέσεις ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ παρά τον ίδιο τον "κυρίαρχο λαό". ΤΟΣΟ ΛΙΓΟ ΜΕΤΡΑΜΕ. Ο λαός είναι καλός μόνο όταν ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΦΟΡΟΥΣ και όταν ΣΤΡΑΤΕΥΕΤΑΙ "δια την σωτηρίαν της πατρίδος".

Κυβερνήσεις επί κυβερνήσεων που παίρνουν τις ΚΡΙΣΙΜΩΤΕΡΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ χωρίς να κάνουν τον κόπο να μας ρωτήσουν ΜΕ ΕΝΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ. Μας φτύνουν. Στην κυριολεξία. Τριάντα-τόσα χρόνια πήραν ένα σωρό ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ και ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ. Τίποτε. Σαν να μην υπάρχουμε είμαστε εμείς. Ενας λαός αόρατος. Μόνο ένα 24-ωρο την 4-ετία αποκτούμε υπόσταση, σε σχέση με το πολίτευμα. Μετά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ για το πολίτευμά τους. Μη-όντες. Μόνο αυτοί υπάρχουν και τα κόμματά τους. Α, ναι, και η ΜΕΓΑΛΗ ΠΙΤΤΑ.

Εθισμένοι και αρρωστημένοι με την εξουσία. Το ομολογούν και μόνοι τους: "η εξουσία είναι το καλύτερο αφροδισιακό". Εθισμένοι στην μεγαλομανία. Στα μεγαλεία. Στα "κόκκινα χαλιά" και στα "παρουσιάστε". Εθισμένοι στα "πρόεδρε" και "υπουργέ". Κιας ήταν πρόεδροι και υπουργοί ΠΡΙΝ 20 ΧΡΟΝΙΑ. Ψοφάνε για μεγαλεία λέμε. Και για τίτλους. Ψοφάνε οι ξιπασμένοι. Να τους καλούν τα μεγάλα τζάκια στους γάμους και τα βαφτίσια τους. Στις επαύλεις και τα γιωτ τους. Δεν καταδέχονται εσένα κι εμένα πια. Ούτε να τους πλησιάσεις μπορείς. Ούτε στα γραφεία-τους τους βρίσκεις, ούτε πουθενά. 

Εχουμε μόνο μία λύση λοιπόν στο αδιέξοδό μας.
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ.

Ωστε να μην μπορούν να κάνουν τίποτε σημαντικό χωρίς να μας ρωτήσουν πρώτα.
ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΕ ΓΙΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ.

Κι αυτό λέγεται δημοκρατία.

Θραξ Αναρμόδιος