Στον αρχαίο ελληνικό κόσμο είχαμε προσπάθειες "αναχαίτισης" του φαινομένου αλλά όχι πρόληψης (Λυκούργος, Σόλωνας). Στην Ρώμη στην διάρκεια των μεγάλων κατακτητικών πολέμων, τα δάνεια έσπρωξαν τις μικρές έγγειες περιουσίες στα χέρια των ισχυρών και δημιουργήθηκαν τα latifundia από τη μια και ο άθλιος όχλος των ρωμαϊκών πόλεων από την άλλη.
Υπήρξαν "βαλβίδες" εκτόνωσης. Η σεισάχθεια του Σόλωνα για παράδειγμα. Η Παλαιά Διαθήκη μας πληροφορεί επίσης ότι κάθε 47 χρόνια, νομίζω, γινόταν παραγραφή των χρεών. Και σε άλλους λαούς συναντάμε παρόμοιες "βαλβίδες".
Ο χριστιανικός μεσαίωνας, ίσως συνειδητοποιώντας ότι ο τόκος είναι καρκίνωμα κοινωνικό, τον "απονομιμοποίησε". Μέχρι κάποια εποχή. Αργότερα φυσικά τον νομιμοποίησε και πάλι. Ηταν πολλά τα λεφτά.
Με την νομιμοποίηση του τόκου είχαμε και τις πρώτες σύγχρονες τράπεζες. Στην χώρα που μιλάνε dutch, στην ρίζα ίσως του κακού. Και σε κάποιες γειτονικές της χώρες, όπου μόνιμα επωάζεται και το αυγό του φιδιού. Χώρες της μεγάλης προτεσταντικής γοτθο-τευτονο-σαξονικής ομοεθνίας, που ακόμη ταλαιπωρούν τον πλανήτη. Με τις τράπεζες και το, εν πολλοίς νομαδικό ακόμη, πολιτισμικό τους πρότυπο. Της απομύζησης των φυσικών πόρων (νομάδες είναι, παν' αλλού μετά), της διδασκαλίας της βίας (οι ταινίες τους, τα βαμπίρ και τα πριόνια). Της βίας που θαυμάζουν ως απόγονοι νομάδων και την λατρεία του υπερμεγέθους και του μνημειακού. Του νικητή καβαλλάρη στον μόνιμο αγώνα ποιος θα ρθει πρώτος στην φυσική δύναμη. Της επικράτησης κατά πάντων. Του εξευτελισμού του ανθρώπου εν τέλει.
Οι ελληνικές τράπεζες κρατούν σε υποθήκες την μισή χώρα περίπου. Υπερβολή ίσως. Ομως έτσι όπως απαξιώνονται καθημερινά και κινδυνεύουν, κινδυνεύουμε να τις αγοράσει κάποιος επιθετικά, για τρεις κι εξήντα, και να βρεθεί ο υποθηκευμένος εθνικός πλούτος σε ξένα χέρια σε μια νύχτα. Σε μια αληθινά δημοκρατική κοινωνία ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟ. Στο κολασμένο οικονομικό πρότυπο στο οποίο ζούμε, μπορώ να αγοράσω και να πουλήσω ασφάλιστρα ακόμη και για "πίττα που δεν τρώω και που δεν με νοιάζει κιαν καεί". Και να οδηγήσω εκατομμύρια ανθρώπων στην αθλιότητα χωρίς να έχει συμβεί η ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΑΛΛΑΓΗ στην πραγματική οικονομία. Μόνο στα χαρτάκια. Που δεν ξέρει και κανείς σε τίνος χέρια βρίσκονται. Τόση διαφάνεια οι αγορές!
Αγορές και σαχλαμάρες. Φούμαρα. Πλιάτσικο είναι το κανονικό τους όνομα. Μαφιόζικο μάλιστα. Αεριτζίδικο και απατεωνίστικο. Οικονομία και επιστήμη και πανεπιστήμια και καθηγητάδες και σοφοί και νόμπελ και συγγράμματα και διαγράμματα. Ολος ο ντόρος είναι για ΝΑ ΜΑΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΜΙΑ ΖΩΗ. Και να μας διοικούν κιόλας. Να μας υποδουλώνουν.
Η πίστωση είναι κοινωνικό αγαθό. Το χρήμα επίσης. Ενα έθνος που δεν έχει ΠΛΗΡΗ έλεγχο πάνω σε αυτά τα δύο ζητήματα δεν πρόκειται να ζήσει ελεύθερο ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ και να βάλει σε εφαρμογή. Και οποιοδήποτε "μείγμα". Οχι για πολύ. Θα καταντήσει να ζει σκλάβο. Και ίσως χαθεί κιόλας μέσα στο σκοτάδι των ιστορικών αιώνων.
Ενα τέτοιο έθνος κινδυνεύει πολύ περισσότερο όταν έχει τέτοιους ηγέτες, σαν τους δικούς μας. [Προφήτες όπως στην Π.Δ. που να στηλιτεύουν για να εκτονώσουν (και ενίοτε για να τα "πάρουν" κιόλας, γινόμενοι μέχρι και "υπουργοί") δεν έχουμε ακόμη και ευτυχώς ίσως παραμείνουμε τυχεροί στο θέμα αυτό.]
Μπορεί ένας πρωθυπουργός να είναι αφελης; Μπορεί ίσως. Αλλά δεν το δικαιούται.
Εδώ δεν το δικαιούται ο πολίτης να είναι αφελής.
Θραξ Αναρμόδιος
Ολλανδία. Η μητέρα του τραπεζικού συστήματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυφυής λαός όμως, σε όλα. Επειδή είναι κάτω απο τη στάθμη της θάλασσας αναγκάστηκαν και το πάλεψαν. Τεχνολογικά πολύ μπροστά.
@αλλενάκι