Ποδόσφαιρο

Ανήκω στην πλευρά των επικριτών.
Οχι του ποδοσφαίρου ή άλλου αθλήματος όμως. Πως θα μπορούσα εξάλλου;

Σαφώς και πρέπει να αθλούμεθα, οι νέοι αλλά και εμείς οι μεγαλύτεροι (λέμε τώρα), και ποδόσφαιρο να παίζουμε και ότι θέλει ο καθένας.

Οι επικρίσεις μου επικεντρώνονται στο ότι η προβολή του ποδοσφαίρου, του μπάσκετ κλπ κλπ αθλημάτων από τα μέσα ενημέρωσης, με αγώνες μάλιστα στις οποίες συμμετέχουν ομάδες από επαγγελματίες αθλητές και τις οποίες ομάδες κατέχουν και διοικούν επιφανείς εκπρόσωποι της οικονομικής ολιγαρχίας, δεν έχουν σχέση ούτε με την άθληση του μέσου ανθρώπου ούτε με τίποτε άλλο από το οποίο μπορεί να ΩΦΕΛΗΘΕΙ μία κοινωνία σαν την δική μας.

Οι μόνοι που ωφελούνται είναι οι εκατομυριούχοι επαγγελματίες αθλητές και οι πολυ-εκατομυριούχοι κάτοχοι των ομάδων. Και όχι φυσικά μόνο οικονομικά. Και φυσικά ωφελείται και το "σύστημα" που κρατάει "απασχολημένους" τους πολίτες, σαν την άνευ λόγου και ουσίας απογευματινή αποψίλωση στο στρατό, σε σταθερή καθημερινή, εβδομαδιαία κλπ βάση.

Διότι αυτή η δυσανάλογη προβολή των "αθλητικών διοργανώσεων", και ο υπερβολικός τηλεοπτικός χρόνος που καταλαμβάνουν έχουν άλλους στόχους.

Εχουμε φτάσει να θεωρούμε απόλυτα φυσιολογικό να υπάρχουν πολιτικές εφημερίδες, οικονομικές εφημερίδες και δίπλα αθλητικές εφημερίδες. Γιατί όχι εφημερίδες για το βιβλίο, το σκάκι, τα μαθηματικά κλπ κλπ. Δεν προβληματίζει κανέναν αυτό;

Και εν πάσει περιπτώσει, αφού μας αρέσει ο ανταγωνισμός (ως λαός είμαστε αυτοί που από αρχαιοτάτων χρόνων διοργανώνουμε αγώνες για ψύλλου πήδημα), γιατί δεν βρίσκουμε κάτι πιο "πνευματικώτερο" για να ανταγωνιστούμε; Κάτι που να ωφελεί και το μυαλό;

Αλλά αυτά είναι γνωστά και έχουν αναλυθεί στο παρελθόν από άλλους πιο αρμόδιους φυσικά από μένα.

Εχθρός του ποδοσφαίρου; Οχι βέβαια.

Θραξ Αναρμόδιος

ΥΓ. Και μια συμβουλή προς τους νεώτερους, μια και άρχισαν να με παίρνουν πια τα χρόνια: Κρατήστε τα παιδιά σας μακριά από τον οπαδισμό των "ομάδων". Είναι η πύλη για κάθε οπαδισμό. Δώστε τους άλλα ινδάλματα και όχι ποδοσφαιριστές και μασκετμπολίστες. Υπάρχουν πολύ καλύτερες επιλογές. Και μακριά τα παιδιά από τον φανατισμό, έστω και τον ποδοσφαιρικό. Ο εθισμός στην χαρά της νίκης και της κυριαρχίας δια του ανταγωνισμού ξεμακραίνει τον άνθρωπο από αυτό που θα έπρεπε να είναι ο πρωταρχικός του στόχος: η συνεργασία με τους συνανθρώπους-συμπολίτες του.

Δεν υπάρχει μόνο το "ή άρχεις ή άρχεσαι". (αυτό μας έφερε ως εδώ)
Υπάρχει και το συνεργάζεσθαι.


.