Τα κομμουνιστικά κόμματα ιστορικά μας προσέφεραν ολοκληρωτικές κοινωνίες. Ιδιότυπα ολιγαρχικές. Και οι δομές λειτουργίας των κομμάτων αυτών ήταν και συνεχίζουν να είναι πιο αντιδημοκρατικές από των περισσότερων "κοινοβουλευτικών αστικών" κομμάτων που ξέρουμε. Οδήγησαν τα κόμματα αυτά και τις κοινωνίες τους εκεί. Στον ολοκληρωτισμό. Αυτό είναι το ένα συμπέρασμα που θα έπρεπε να βγάλουν τα κόμματα αυτά. Και ενδεχομένως να βρουν και την θεραπεία.
Ο πολίτης-ελεύθερος άνθρωπος, που διδάσκεται την δημοκρατία και την πολιτική τέχνη ως μάθημα στο δημόσιο σχολείο, όπως πρότειναν οι έλληνες σοφιστές, και στον συγχρωτισμό με τους συμπολίτες του, αν αφεθεί ελεύθερος να συναποφασίσει με τους συμπολίτες του αυτούς σε ένα αληθινά δημοκρατικό πολίτευμα, δυναμικά αυτοθεσμιζόμενο, δεν θα πάρει αποφάσεις ενάντια στα συμφέροντά του. Σαν σύνολο εννοώ. Δηλαδή ουσιαστικά ο πολίτης αυτός θα "πραγματώσει" την κοινωνία που ονειρεύονται και οι κομμουνιστές (και οι χριστιανοί, και οι σοσιαλιστές και όλοι όσοι συμπονάνε τον άνθρωπο). Αυτό είναι το δεύτερο συμπέρασμα το οποίο θα έπρεπε να βγάλουν τα κομμουνιστικά κόμματα, σε συνάρτηση με το πρώτο συμπέρασμα.
Και η πραγματική επανάσταση θα ήταν να προτείνουν τα κόμματα αυτά, ακριβώς αυτό: Δημοκρατία. Δημοκρατία ή βαρβαρότητα. Η σημερινή βαρβαρότητα που ζούμε.
Και οι καινούριοι "κομμουνιστές επαναστάτες" δεν θα χρειαζόταν να έχουν τον Τσε ή τον Χο ή τον Τσάβες για ίνδαλμά τους. Αλλά τους ήρωες της δημοκρατίας, σαν τον Θρασύβουλο τον Αθηναίο ή τον Δημόφιλο τον Θεσπιέα (στην εικόνα) και όσους άλλους ξεχνάω. Και αντί για κόκκινα και πράσινα βιβλία με την σκέψη ηγετών από εξωτικές χώρες να μας προτείνουν τον Πρωταγόρα, τον Επίκουρο και τους Ιωνες φυσικούς.
Οχι μόνο τα κομμουνιστικά κόμματα, αλλά οποιοδήποτε κόμμα ή άλλος φορέας πρότεινε παρόμοια πράγματα στις απελπισμένες, γηρασμένες και σταφιδιασμένες κοινωνίες μας σήμερα, θα τις ξανάνιωνε σαν έφηβες που ονειρεύονται το παλληκάρι με το άσπρο άλογο. Να ονειρεύονται δηλαδή τις καλύτερες μέρες στις οποίες θα μπορούσαν να ελπίσουν. Παίρνοντας τις τύχες στα χέρια τους στ' αλήθεια. Μια φορά στ'αλήθεια.
Δημοκρατία ή βαρβαρότητα.
Θραξ Αναρμόδιος
Οι αριστεροί πιστεύουν στον άκρατο υλισμό (τοκογλυφία, εκμετάλευση, οικονομία) και δεν πιστεύουν σε αφηρημένες έννοιες όπως το Έθνος, ο Θεός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή η υλιστική λογική δρα σαν δηλητήριο που εμποτίζει και σε άλλες αφηρημένες έννοιες όπως η Ελευθερία και η Δημοκρατία.
Η Δημοκρατία πρέπει να επανέλθει στο πραγματικό βάθρο που της αξίζει.
Άρα είναι απόλυτα σωστό το ερώτημα:
Δημοκρατία ή βαρβαρότητα;
Αυτό είναι το ερώτημα που τίθεται στις μέρες μας.
Αυτό θα είναι και το ερώτημα των ανθρώπων του μέλλοντος στην περίπτωση που εγκαθιδρυθεί η παγκόσμια εξουσιαστική σοσιαλιστική χούντα που σχεδιάζουν τα think tanks για την εκμετάλλευση των πόρων του πλανήτη και του μόχθου του “σοσιαλιστή” σκλάβου (επέκταση του μοντέλου του σοσιαλισμού της φτώχιας με την εξίσωση της πίεσης που επιχειρείται στις μέρες μας).
Άρα το “πείραμα” της Ελλάδας είναι εξαιρετικά σημαντικό στην επιτυχία των σχεδίων των σοσιαλιστών τοκογλύφων για την εγκαθίδρυσης και διατήρησης της παγκόσμιας σοσιαλιστικής διακυβέρνησης (με τους τοκογλύφους να έχουν κυρίαρχο ρόλο στην μετατροπή της “αεριτζίδικης” οικονομίας σε σκλαβοποίηση λαών και πόρων (οργανισμών υδρ., αποχ., τηλεπ., μεταφ., ενέργ. κ.α.), ορυκτού πλούτου και καλλιεργειών.
Η Ελλάδα που γέννησε την δημοκρατία πρέπει να καταστραφεί σε πολλαπλούς τομείς (οικονομία, δημογραφικό-μετανάστευση στο εξωτερικό-λαθρομεταναστευτικό, ανασφάλειας, αξιοπρεπούς διαβίωσης, απαξίωση-κοροϊδία των Ελλήνων σαν λαός διεφθαρμένος), ώστε να λειτουργεί το παράδειγμα της πολυπολιτισμικής Ελλάδας – προτεκτοράτο σαν υπόδειγμα - παράδειγμα σε όσους αντιστέκονται στην παγκόσμια σοσιαλιστική χουντοποίηση των τοκογλύφων.
Η επιδίωξη της παγκόσμιας δικτατορίας των σοσιαλιστών τοκογλύφων είναι ο έλεγχος και το “ξεζούμισμα” των εθνών, τα οποία προσπαθούν να μετατρέψουν σε πολυπολιτισμική απολίτικη σούπα, ώστε να συνεχίζεται η εκμετάλλευση των “ατόμων” χωρίς την προοπτική επαναφοράς της πραγματικής Δημοκρατίας και της πραγματικής Ελευθερίας από κάποια ομοιογενή έθνη που θα οδηγηθούν από κάποιους ηγέτες με το όραμα της επαναφοράς της πραγματικής Δημοκρατίας, της πραγματικής Ελευθερίας και της αξιοπρεπούς διαβίωσης των πολιτών.