Τα κόμματα είναι βαθειά αντιδημοκρατικοί μηχανισμοί. Εχουν δικά τους συμφέροντα εντελώς αντίθετα από εκείνα του λαού. Το ίδιο και τα συνδικάτα, η τοπική αυτοδιοίκηση, και τα παρόμοια.
Αν τα κόμματα ήταν δημοκρατικά οργανωμένοι μηχανισμοί δεν θα αναδείκνυαν όλα αυτά τα φυντάνια. Την κλεφτουριά που φοράει ιταλικές κάλτσες και παραγγέλνει υποβρύχια που γέρνουν. Διότι η δημοκρατία περνάει τους αρχόντους από κόσκινο. Οχι η Ολιγαρχία “ψηφίστε μας να σας κυβερνήσουμε 4 χρόνια”. Για δημοκρατία μιλάω.
Τώρα τα κόμματα είναι σε θέση άμυνας, αλλά θα επανακάμψουν. Κρατήστε τις αμφιβολίες σας για ενθύμιο, οι έχοντες αμφιβολίες. Αλλά μην λησμονήσετε να κάνετε χρήση των αμφιβολιών αυτών στο μέλλον, γιατί θα σας δοθούν πολλές ευκαιρίες. Και φοβάμαι σύντομα.
Θα ξαναδούμε παρόμοιας υψηλής ποιότητας πολιτικούς αστέρες, ίδιους με αυτούς που τώρα μεσουρανούν, μόλις κοπάσει η μπόρα και ξαναρχίσει το φαγοπότι.
Τα κόμματα δεν έχουν λαό μαζί τους. Εχουν μερικά επαγγελματικά στελέχη για να σαλαγούν το κοπάδι. Οι κατά τόπους αρματολοί στα επαρχιακά αρματολίκια. Ο εκμαυλισμός του λαού που είχε οργανωθεί κομματικά, έγινε κυρίως με διορισμούς στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Από τράπεζες μέχρι δήμους (όλων των κομμάτων). (Της μεσαίας και κάτι τάξης η διαφθορά δεν χρειάστηκε προετοιμασία. Κάτι αναπτυξιακοί νόμοι, κάτι ωραία προγράμματα της ΕΕ, και τα συνήθη, μοιράστηκαν από το όριο αυτό και πάνω. Οι κάτω, άντε κανέναν διορισμό σε δήμο το πολύ).
Δεν έχουν λοιπόν τα κόμματα λαό και δεν τον θέλουν κιόλας μες τα ποδάρια τους. Δεν γίνεται ολιγαρχία με τον λαό μες τα πόδια σου. Διότι πόσα μέλη να διορίσεις (διαφθείρεις). Πάλι περισσεύουν αδιόριστοι. Αυτό το συνήθιο έχει ο λαός. Είναι πολύς. Είναι κακό συνήθιο αυτό. Τα stage του δημοσίου υπήρξαν μια κάποια λύση (εταιρίες-γαλέρες υπενοικίασης εργαζομένων, θα τις ξέρετε) για ένα διάστημα, αλλά τώρα στέρεψαν όλα…
Αν ένα κόμμα εφαρμόσει δημοκρατία ουσιαστικά θα αυτοκαταργηθεί. Δημοκρατία και κόμματα είναι ασύμβατα. Αν η δημοκρατία ως ιός μολύνει το κόμμα, το κόμμα πεθαίνει. Διασπάται και πεθαίνει. Δεν μπορεί να αντέξει ιδέες πέρα από αυτές που έρχονται από πάνω.
Στη δημοκρατία, άμα σου κληρώσει να κάνεις τον άρχοντα, δίνεις λογαριασμό μέχρι για το που βρήκες τα σανδάλια που φοράς. Οχι απλώς τις κάλτσες. Αλλά και τις πισίνες. Και τα σπίτια των γιών σου που κοστίζουν εκατομύρια.
Σωπάτε συνέλληνες που θα μας κάνουν τα κόμματα δημοκρατία.
Τι κάνουν δυο αιώνες και δεν το κατάφεραν ακόμα;
Τα κόμματα είναι η βάση της Ολιγαρχίας. Και το στήριγμα. Και το πολίτευμά μας είναι η εφαρμοσμένη Ολιγαρχία.
Γι’ αυτό παθαίνουμε ότι παθαίνουμε.
Σιγά που θα ‘ταν έτοιμη μια δημοκρατία να πουλήσει τον ΟΤΕ, την ΕΥΑΘ, την ΔΕΗ της και δεν ξέρω γω μπρος στην διαταγή οποιασδήποτε "τρόϊκας". Ποια δημοκρατία θα το κανε αυτό;
Τα κόμματα δεν θα εφαρμόσουν δημοκρατία ποτέ. Θα προτιμήσουν να πεθάνουν πρώτα παρά να το κάνουν.
Θραξ Αναρμόδιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου