Ο απλός άνθρωπος δεν έχει φτάσει ακόμη στο "μη παρέκει". Εχει ακόμη να φάει και να πληρώσει τους λογαριασμούς του "συνδρομητικού καπιταλισμού" στον οποίο έχει πλέον επιτυχώς και ολοκληρωτικά εθιστεί. Εχει κάποια ελπίδα.
Είναι βέβαια αηδιασμένος, αρκετά αγανακτισμένος, και σχεδόν στα πρόθυρα της κατάθλιψης. Και φοβάται. Και θυμώνει. Αλλά μόνος του. Μόνος του μέχρι στιγμής. Δεν την πολυσυζητάει την κατάσταση με άλλους. Εχει πιο ευχάριστες Τζούλιες και "μπάλλες" και "τρομοκράτες". Εχει κάποια ελπίδα.
Αν όμως τα πράγματα εξελιχθούν όπως φαίνεται ότι θα εξελιχθούν και αρχίσει η στέρηση λόγω μη έγκαιρης καταβολής των συνδρομών και αγορές με "δελτίο ή κουπόνι" τότε θα φοβηθεί πολύ και θα θυμώσει πολύ. Και θα αναγκαστεί να τα συζητήσει και με τον διπλανό του. Και τότε οι θυμωμένοι θα γίνουν δύο. Αν τα πράγματα οδηγηθούν στο "μη-παρέκει", θα φτάσει να τον απασχολούν και να συζητάει μόνο αυτά. Και θα απελπιστεί.
Και ο απελπισμένος είναι απρόβλεπτος.
Ο κύβος μάλλον ερρίφθη.
Πάμε ολοταχώς για μετωπική και με άγνωστη συνέχεια και κατάληξη.
Θραξ Αναρμόδιος
Πέμπτη 15 Απριλίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου