Για μερικές στιγμές ο άλλος περιμένει να δει αν θα αντιδράσεις. Το ίδιο κι εσύ. Περιμένεις να δεις αν θα αντιδράσεις. Κι αν δεν αντιδράσεις τότε είναι πιθανόν η στάση σου αυτή να φέρει κι άλλο χαστούκι.
Η ελληνική κοινωνία το έφαγε το χαστούκι της. Δυνατό. Σβουριχτό και ξεγυρισμένο. Το μάγουλό της κοκκίνισε. Αναψε. Μαζί άναψε και ο θυμός της. Αλλά τελικά δεν αντέδρασε. Το γιατί θέλει άλλη ανάλυση.
Οι κρίσιμες στιγμές για το αν θα αντιδράσει ή όχι, πέρασαν και παρήλθαν. Περίπου στις αρχές Σεπτέμβρη. Τώρα πια τα πράγματα ξαναμπήκαν σε ρελαντί mode. Ok, η οργή και ο θυμός συνεχίζουν να υπάρχουν. Αλλά τακτοποιήθηκαν κάπως. Αρχειοθετήθηκαν.
Και τώρα; Τι γίνεται τώρα; Η απάντηση είναι εύκολη: business as usual. Που πάει να πει «η ζωή συνεχίζεται».
Εμείς, ο «κυρίαρχος λαός», θα συνεχίσουμε να κάνουμε ότι κάναμε πάντα. Θα προσπαθούμε να τα φέρουμε βόλτα. Να επιβιώσουμε στις νέες συνθήκες. Δοκιμάζοντας νέες ιδέες για την επιβίωσή μας. Πιστοί στην προσαρμοστικότητα του είδους μας.
Θα κάνουμε και 4η δουλειά. Ισως και 5η δουλειά. Θα φοροδιαφύγουμε λίγο, αν τα καταφέρουμε. Θα απευθυνθούμε σε κάποιο πολιτικό γραφείο πουλώντας για άλλη μια φορά την ψήφο μας. Οι «εξυπνότεροι» ίσως γίνουν κομματικά μέλη. Οι τυχεροί. Διότι οι άτυχοι…
Οι άλλοι, τα κόμματα και οι πολιτικοί, κι αυτοί το ίδιο: business as usual. Θα «σφαχτούν στην ποδιά μας» για τα μαύρα μας τα μάτια και την ψήφο μας. Στα δελτία των 8. Στις εφημερίδες. Στο internet. Στη Βουλή (να καεί, να μην καεί).
Θα ρίξουν οι μεν το φταίξιμο στους «αντιπάλους» τους. Οι δε, θα τους το επιστρέψουν. Το φταίξιμο. Ισως κάνουν κι εξεταστικές. Προς τέρψιν των ΜΜΕ και του φιλοθεάμονος οπαδού. Και όλοι μαζί θα κρυφογελούν και θα συνεχίσουν να μας στέλνουν τον λογαριασμό. Όπως έκαναν πάντα. Συμφωνούν στα βασικά εξάλλου: δάνεια στα κρυφά, ατιμωρησία για τους ίδιους και βόλεμα των «δικών τους παιδιών».
Ηδη βρίσκεται σε εξέλιξη μία από τις «μάχες» για ένα από τα «πρώτα τραπέζια πίστα», στο μεγάλο γλέντι και φαγοπότι, στο οποίο επιδίδονται τόσες δεκαετίες: οι δήμοι.
Περάσαμε ως κοινωνία μέσα από μια διεργασία, μετά το χαστούκι, που έμοιαζε και ίσως να ήταν μια πρώιμη προ-επαναστατική φάση. Όχι εξέγερση στυλ Δεκεμβρίου και τέτοια πορτοκαλί. Σοβαρά πράγματα. Τώρα πάει κι αυτός ο κίνδυνος. Σχεδόν πάει δηλαδή. Και όλοι ξαναρχίζουν και κοιμούνται ήσυχα. Ανάσαναν κάπως. Το θηρίο έφαγε την μπάτσα του, γρύλισε, αλλά ξαναμπήκε στο κλουβί του.
Ως και η αξιωματική αντιπολίτευση αποφάσισε να κάνει την δουλειά της: αντιπολίτευση.
Εμείς; Τα κεφάλια μέσα.
Θραξ Αναρμόδιος
Και ποιά είναι τα σοβαρά πράγματα που πρέπει να κάνουμε;Ισως φαντάζομαι να πάρουμε τα όπλα,μπορούμε;
ΑπάντησηΔιαγραφή