Ο Αναρμόδιος μετακόμισε...

Μετακομίσαμε στο WordPress.

Εδώ: http://anarmodios.wordpress.com/

Μετά και τα τελευταία προβλήματα με τα σχόλια που εμφανίστηκαν, κάτι έπρεπε να γίνει. Το WordPress υποστηρίζει threaded σχόλια και γενικά έχει ένα καλό σύστημα σχολιασμού, που σε ιστολόγια σαν και αυτό είναι πολύ σημαντικό πράγμα.

Ελπίζω να μην έχουμε πια τα ίδια προβλήματα κι εκεί.

Αλλά όπως και να το κάνεις, πολύ κούραση οι μετακομίσεις.

Θραξ Αναρμόδιος

Είναι μια μπίζνα…τίποτε άλλο

Από σχόλιο του σχολιαστή tsilivithras στο antinews.gr
---------------------------

Ο “μηχανισμός στήριξης” ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε είναι άλλη μια έκφανση της μπίζνας των διεθνών τραπεζιτών+industrialists.

Οι ισχυρές κυβερνήσεις και οι διεθνείς οργανισμοί τύπου ΔΝΤ, ΕΚΤ κτλ είναι απλά τα όργανα τα οποία “μεταφέρουν” τις εντολές υπό τον απαραίτητο νομότυπο μανδύα.

Είναι αστείο να πιστεύουμε ακόμα ότι υπάρχει έστω και ένα ίχνος ενδιαφέροντος για τις μικρές/αδύναμες χώρες και οικονομίες.

H EE και η νομισματική ένωση έχει αποτύχει οικτρά.

Είναι αδίστακτοι τοκογλύφοι που με μαφιόζικες μεθόδους ανά τακτά χρονικά διαστήματα “ανακυκλώνουν” διαφορετικές μεθοδεύσεις ώστε να βάζουν χέρι στην περιουσία και την ανεξαρτησία των εθνικών κρατών.

Η απάντηση του Φερώνυμου

Αγαπητέ Θράκα,
κατ' αρχήν σε ευχαριστώ για τη τιμή που μου κάνεις να με φιλοξενείς σε ανοικτό διάλογο.

Ξεκινώ από τις εισαγωγικές σου διαπιστώσεις που συνοψίζονται στη φράση: «Δέν βλέπει να έχει επιλογές». Οντως συμφωνώ μαζί σου, όπως συμφωνώ και στη διαπίστωσή σου οτι υπάρχει συνειδητοποίηση στη κοινωνία και το λαό ότι έχει σοβαρό πρόβλημα. Επίσης συμφωνώ και στήν προτροπή σου: ...«να διαλαλήσουμε πως το πραγματικό μας πρόβλημα ως λαού, είναι ότι το παρόν πολίτευμά μας δέν είναι δημοκρατία».

Συζητώντας με τον Φερώνυμο

Εχουμε ανοίξει μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον Φερώνυμο στα σχόλια. Ξεκίνησα να γράφω μία απάντηση σε ένα σχόλιό του, και τελικά αποφάσισα να το κάνω ξεχωριστή ανάρτηση. Ιδού...

Φερώνυμε

Αυτή τη στιγμή έχουμε μια κοινωνία μετέωρη που δεν ξέρει τι να κάνει. Δεν βλέπει να έχει επιλογές. Κι αυτό βέβαια είναι πολύ επικίνδυνο. Διότι η απελπισία οδηγεί ενίοτε σε ακραίες αντιδράσεις. Μπορεί να μας προκύψει είτε μια "τυφλή" εξέγερση με αμφίβολα αποτελέσματα, είτε ένας "φύρερ" που θα γοητεύσει υποσχόμενος άμεση κάθαρση, νοικοκύρεμα οικονομικό, απώθηση των εχθρών και εισβολέων κλπ κλπ, ώστε να αναρριχηθεί στην εξουσία και να εγκαθιδρύσει κάποιου τύπου απολυταρχία.

Το σύστημα

Η χώρα μας διοικείται από ένα σύστημα.

Στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας αυτού του συστήματος βρίσκεται μια κρατικοδίαιτη τάξη που κερδίζει "τεράστια ποσά" έχοντας τον έλεγχο της πολιτικής κατάστασης. Και μέσω αυτού του ελέγχου, ελέγχει τις προμήθειες του δημοσίου, ολόκληρους τομείς της οικονομίας, και κερδίζει φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις. Σε αρκετές περιπτώσεις η τάξη αυτή της κορυφής, ελέγχει κομβικά ΜΜΕ ώστε να μπορεί να προβάλλει τα επιχειρήματα και τα πρόσωπα που εξυπηρετούν τους σκοπούς της. Και να στριμώχνει τους αντιπάλους της ή όποιον τέλος πάντων της αντιστέκεται και απειλεί την εξουσία και την ηγεμονία της.

Η τάξη αυτή έχει και συμμάχους, πολιτικούς και οικονομικούς, στο εξωτερικό. Και γενικά παίρνει μέρος σε ένα παγκόσμιο σύστημα διαπλοκής και ελέγχου της πολιτικής εξουσίας. Που δεν γνωρίζει πατρίδα. Και που το έθνος-κράτος είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στα σχέδιά του.

Το λαϊκό αδιέξοδο (ή από την αποχή στην εξέγερση)

Η αποχή, εκτός από πολλά άλλα, δείχνει οτι ο λαός έχει αρχίσει και συνειδητοποιεί μια αλήθεια. Πικρή και σκληρή μαζί.

• Συνειδητοποιεί ο λαός πως η ψήφος του, δεν μπορεί να αλλάξει την κατάσταση.
• Συνειδητοποιεί ο λαός πως η ψήφος του, δεν εκλαμβάνεται από τα κόμματά του ως λαϊκή εντολή, η οποία πρέπει να εκτελεστεί ασυζητητί.
• Συνειδητοποιεί ο λαός πως η ψήφος του, δεν μπορεί να αναγκάσει την εξουσία  να πάρει τα μέτρα που εκείνος θέλει.
• Συνειδητοποιεί ο λαός πως η ψήφος του, δεν μπορεί να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων, η οποία είναι προαποφασισμένη ανεξάρτητα από την δική του θέληση.
• Συνειδητοποιεί ο λαός πως η ψήφος του, του είναι άχρηστη.

Η ψήφος του λαού, του είναι άχρηστη.
Αυτή είναι η πικρή και σκληρή μαζί αλήθεια.

Ο λαός ξεπέρασε το πολιτικό σύστημα.

Από το Προεδρική Δημοκρατία.

Όπως και να το κάνουμε, κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει ότι υπάρχουν τουλάχιστον τρία πρακτικά συμπεράσματα που βγαίνουν, σχετικά με την συμπεριφορά του εκλογικού σώματος στις χθεσινές εκλογές.

Αυτά είναι:
1) Στην ουσία μετείχαν στην ψηφοφορία, μόνο τα κομματικά μέλη των διαφόρων κομμάτων του πολιτικού συστήματος μαζί με τις οικογένειές τους, κάποιους παρατρεχάμενους και κάποιους ελάχιστους πολίτες που έχουν ακόμα κομματικές παρωπίδες.

2) Ο υπόλοιπος λαός αποσύρθηκε από την εκλογική διαδικασία, ή έριξε λευκό και άκυρο, αφήνοντας γυμνά τα κόμματα να συμμετέχουν μόνα τους.

Αποφθέγματα βλακείας

Από το Ρεσάλτο

Είναι να γελά κανείς με τις θρηνωδίες των δεξιούληδων, «ακροδεξιούληδων» και «αριστερούληδων» εναντίον της αποχής.

Σε τέτοιου είδους θρηνωδίες εκλογικής αλλοτρίωσης και κρετινισμού συνενώνονται όλες οι δυνάμεις του πολιτικού φάσματος και τα άκρα τους: Ακροδεξιούληδες και ακροαριστερούληδες!!!

Διαβάζουμε λοιπόν από όλους αυτούς τα εξής βλακώδη:

• «Το πολιτικό σύστημα δεν το ενδιαφέρει η αποχή, αντίθετα την επιδιώκει»!!!
• «Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς πέτυχαν οι απέχοντες. Πάντως εκείνο που μετά βεβαιότητας πέτυχαν, είναι ότι....νομιμοποίησαν την πολιτική του μνημονίου»
• «Απαλλοτρίωσαν το δικαίωμα συμμετοχής τους και καθορισμού της ζωής τους».

Αποχή 54%, άκυρα-λευκά 10%

Η αποχή από το 40% την πρώτη Κυριακή πήγε στο 54% στον δεύτερο γύρο.

Το άκυρο-λευκό (γιατί το μετράνε μαζί αυτό; το θεωρούν το ίδιο;) εφτασαν το 10% για τους περιφερειάρχες και το 7% για τους δημάρχους.

Συνολικά δηλαδή, οι έχοντες αντίθετη γνώμη προς όλα τα κόμματα ανέρχονται στο 60% των εκλογέων.

Σε ένα σύνολο 9.598.542 εγγεγραμμένω ψηφοφόρων, αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 6.200.000 ψήφους.

Δηλαδή 6.200.000 έλληνες εκλογείς, η ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ, έδωσαν ΚΑΙ χτες καθαρή ΕΝΤΟΛΗ στο πολιτικό σύστημα, εντολή όχι μήνυμα και κουραφέξαλα, να ΑΛΛΑΞΕΙ πορεία.

Αυτό είναι το νόημα και των δύο εκλογικών αναμετρήσεων και κανένα άλλο.

Θραξ Αναρμόδιος

Αποχή έκαναν ψηφοφόροι όλων των κομμάτων

 Αποχή έκαναν ψηφοφόροι όλων των κομμάτων. Και του ΠαΣοΚ, και της ΝΔ, και των άλλων κομμάτων.

Και μάλιστα, ορισμένοι από αυτούς που απείχαν, ΔΕΝ υπήρχε και ΔΕΝ υπάρχει πιθανότητα να ψηφίσουν κάποιο άλλο κόμμα, εκτός από το κόμμα τους. Το κόμμα τους ή αποχή. Και πρέπει να είναι αρκετοί αυτοί. Και μάλλον και οι πιο θυμωμένοι.

Τι σημαίνει αυτό;

Η εντολή του λαού, το Μνημόνιο και η αποχή

Το ελληνικό κράτος έχει μια συμφωνία με την Τρόϊκα. Η υπογραφή του ελληνικου κράτους βρίσκεται φαρδιά πλατειά κάτω από το κείμενο του Μνημονίου.

Οποια πολιτική δύναμη αναγνωρίζει αυτή την υπογραφή ως έγκυρη, αναγνωρίζει ότι και το Μνημόνιο είναι έγκυρο.

Οποια πολιτική δύναμη θεωρεί ότι το Μνημόνιο είναι έγκυρο, διαφωνεί με τον ελληνικό λαό.

Οποια πολιτική δύναμη θεωρεί ότι το Μνημόνιο είναι έγκυρο, δεσμεύεται ουσιαστικά να το εφαρμόσει όταν γίνει κυβέρνηση.

Οποια πολιτική δύναμη θεωρεί ότι το Μνημόνιο είναι έγκυρο, θεωρεί αναγκαστικά ΕΓΚΥΡΑ και τα μέτρα που πήρε αυτή η καταστροφική κυβέρνηση ως τώρα.

Οποια πολιτική δύναμη θεωρεί ότι το Μνημόνιο είναι έγκυρο, δεσμεύεται να συνεχίσει την εφαρμογή του Μνημονίου, μέχρι και αν και όταν βρει άλλη εναλλακτική.

Μήπως δεν είναι έτσι;

Μόνο η γενικευμένη αποχή είναι που φοβούνται. Κανονικά, με 40-τόσο (4.000.000 ψήφοι) αποχή και με 9-τόσο άκυρα-λευκά (9%, αν είναι ποτέ δυνατόν, 500.000 ψήφοι άκυρα-λευκά), δεν θα έπρεπε να συζητάμε τίποτε άλλο. ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.

Κι εδώ κάνουμε λες κι ο ένας δήμαρχος ή ο άλλος περιφερειάρχης θα μας διώξουν αύριο το Μνημόνιο.

Τίποτε δεν θα διώξουν. Και καθόλου άμεσα μάλιστα. Η συνήθης εναλλαγή προσώπων στο τιμόνι. Οδηγό αλλάζουμε μόνο. Ούτε διαδρομή, ούτε πολύ περισσότερο λεωφορείο.

Μόνοι μας

Οι υπάρχουσες κομματικές ηγεσίες, δεν “λένε” τίποτε πια στους πολίτες.
Και ας μην κατηγορούν τους πολίτες γι’ αυτό.

Τα δύο μεγάλα κόμματα δεν διαθέτουν πρόσωπα ικανά να πάρουν τις κρίσιμες αποφάσεις, τις ίσως ηρωϊκές αποφάσεις, που χρειάζονται, που ζητάει ο λαός, ώστε να βγει η χώρα από την κρίση και να μπει στον δρόμο της ανάπτυξης και της ανεξαρτησίας.

Ούτε χαρισματικοί ηγέτες, ούτε μπροστάρηδες, ούτε ήρωες.
Τίποτε.
Απλώς επίδοξοι διαχειριστές.

Ο κυρίαρχος λαός

Από τον ANKYR

Θραξ Αναρμόδιος

Φάγανε, φάγανε, φάγανε...

Τα δύο μεγάλα κόμματα του δικομματικού μας συστήματος δεν φαίνεται να μπορούν να βγάλουν την χώρα από την χρόνια κρίση στην οποία τα ίδια αυτά κόμματα, μαζί σαφώς και με τα μικρότερα, την οδήγησαν, ή έστω δεν την απέτρεψαν.

Οι πολιτικοί μας δεν μπορεί να καμώνονται πως είναι σαν τον Μαυρογιαλούρο. Την παλιά καλή ελληνική ταινία με τον Λάμπρο Κωσταντάρα που ξαναείδαμε χτες βράδυ στο Star.