29 Μαίου, η άλωση της Κωνσταντινούπολης

Η άλωση της Κωνσταντινούπολης ΔΕΝ είναι ένα συμβάν που πρέπει να το κοιτάμε αποκομμένο από το τι προηγήθηκε για να φτάσουμε ως εκεί. Και να έχουμε στο νου ότι τέτοια γεγονότα η αποκλειστική στρατιωτική ερμηνεία τα "αδικεί".

Η πτώση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, γνωστής μετά το 1850 και ως Βυζαντίου, έχει πολλές ομοιότητες με την σημερινή δικη μας μικρο-πραγματικότητα. Τουλάχιστον έχει οικονομίκές ομοιότητες.

Αιώνες πριν την πτώση είχε ολοκληρωθεί η "τσιφλικοποίηση" της Μικράς Ασίας. Στη θέση δηλαδή των μικρο-ιδιοκτησιών της Μικράς Ασίας, που αποτέλεσαν και έναν από τους κύριους λόγους της μεταφοράς της πρωτεύουσας από την Ρώμη στην Νέα Ρώμη, βρίσκουμε να έχουν σχηματιστεί, παρόμοια με τα latifundia της Δυτικής Αυτοκρατορίας των αρχών της πρώτης χιλιετίας, μεγάλα ως πολύ μεγάλα αγροκτήματα. Και έχουμε την ταυτόχρονη εξαφάνιση των μικροϊδιοκτητών αγροτών. Δηλαδή εξαφάνιση φορολογητέας ύλης και στρατευσίμων.

Τα μεγάλα αγροκτήματα είναι οι "πολυεθνικές" της εποχής. Εχουμε πληροφορίες ότι ορισμένα από αυτά είχαν τόσον πλούτο που θα μπορούσαν να σιτίζουν και να φροντίζουν σχεδον το σύνολο του αυτοκρατορικού στρατού για μήνες. Και σε μια δυο περιπτώσεις ξέρουμε ότι συνέβη κι αυτό.

Οταν εξαφανίστηκε η "φορολογητέα" ύλη, με την συγκέντρωση των παραγωγικών μέσων σε λίγα χέρια, μειώθηκαν έως εξαφάνισης και τα έσοδα του κράτους.

Ενα άλλο γεγονός που γονάτισε την αυτοκρατορική οικονομία ήταν τα προνόμια προς την Βενετία και την Γένοβα του Αλέξιου Κομνηνού. Παγκοσμιοποίηση του εμπορίου και άρση των, προστατευτικών για τα εγχώρια προϊόντα, δασμών εισαγωγής για τα εισαγόμενα προϊόντα. Η εγχώρια παραγωγή συρρικνώθηκε και μαζί συρρικνώθηκαν πάλι τα κρατικά έσοδα.

Την ίδια εποχή με την παραχώρηση προνομίων έχουμε την ουσιαστικη παράδοση του κράτους στην αριστοκρατία της μεγάλης έγγειας ιδιοκτησίας της Μικράς Ασίας. Κομνηνοί, Δούκες και Αγγελοι οι πιο γνωστές οικογένειες που ανεβαίνουν μέχρι τον αυτοκρατορικό θρόνο. Μαζί με αυτό το φαινόμενο έχουμε κατακόρυφη αύξηση της διαφθοράς και τα γνωστά από την εποχή μας φαινόμενα, στον πάνω όροφο της κοινωνίας. Στην συγκλητική αριστοκρατία και στην αριστοκρατία γενικώτερα. Η οποία και δεν φορολογήθηκε ποτέ ουσιαστικά.

Η Μικρά Ασία και ο έλληνας μικρο-αγρότης, που δεν είχε πια δική του περιουσία, δέχτηκε την αλλαγή στον θρόνο του αυτοκράτορα από τον σουλτάνο, σαν μια αλλαγή απλώς του αφέντη, που δεν τον πολυαφορούσε. Διότι η οικονομική του θέση λίγο θα άλλαζε, ίσως και καθόλου.

Ο έλληνας μικρο-αγρότης της Μικράς Ασίας δεν ένιωθε πως αποτελούσε μέλος και μέρος κάποιας μεγαλύτερης οντότητας την οποία όφειλε να προστατέψει. Δεν είχε κανέναν λόγο να το κάνει. Δεν του το ζήτησαν κιόλας. Το κράτος είχε προσλάβει επαγγελματίες δυτικούς μισθοφόρους.

Και η άρχουσα τάξη, καθώς και ο ανώτερος κλήρος, πίστεψαν, και δεν έπεσαν και πολύ έξω (χωρίς να ξεχνάω το επεισόδιο Νοταρά), ότι θα είχαν μια καλή συνεργασία με την νέα εξουσία. Και τους επόμενους αιώνες ανοιξαν τα πουγγιά τους και αγόρασαν από θέσεις οσποδάρων στην Βλαχία μέχρι την διοίκηση της Ασπρης Θάλασσας (Αιγαίου) και νήσων. Και φυσικά του πατριαρχικού θρόνου και των επισκοπών.

Και για τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν έστειλαν πάλι τον λογαριασμό εκεί που συνήθως τον στέλνουν.

Θραξ Αναρμόδιος

Εξηγήσεις για την ακρίβεια ζητούν βουλευτές του ΠαΣοΚ

Εξηγήσεις για την ακρίβεια ζητούν βουλευτές του ΠαΣοκ.

Για να στείλεις έναν φάκελο Θεσσαλονίκη-Αθήνα πληρώνεις στις Ταχυμεταφορές ΕΛΤΑ 11.69 ευρώ

Ιδού ο τιμοκατάλογός τους
http://www.elta-courier.gr/Uploads/Porta_Porta_19_03.pdf

Με την ACS είναι νομίζω γύρω στα 13 ευρώ.

Και καλά η ACS δεν με ενδιαφέρει. Η Ταχυμεταφορές ΕΛΤΑ όμως, δεν είναι εταιρία του δημοσίου τομέα; Ετσι πολεμάει ο ΕΛΤΑ την ακρίβεια;

Κι έχουν και στο site τους προκύρηξη για προσλήψεις.

Τι προσλήψεις είναι αυτές; Σαν εκείνες του προσφάτου παρελθόντος μέσω των εταιριών-γαλέρα που υπενοικιάζουν εργαζόμενους; Με τα stage προγράμματα του δημοσίου που μοιράζουν τις θέσεις μέσω βουλευτικών γραφείων; Και ποιος ξέρει τι άλλο μοιράζουν. Μοιραζαν τουλάχιστον μέχρι το πολύ πρόσφατο παρελθόν.

Υπενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι, νέα παιδιά, που τα ΕΛΤΑ τους βάζουν και δουλεύουν Σάββατα και Κυριακές χωρίς να παίρνουν τίποτε παραπάνω;

Μήπως γι' αυτό φεύγουν οι νέοι και έχουμε ρεύμα μετανάστευσης νέων τους τελευταίους μήνες στο εξωτερικό;

Οι έλληνες εισαγγελείς ερεύνησαν αυτές τις υποθέσεις με τις εταιρίες υπενοικίασης εργαζομένων;

Και ειδικά προς τις δημόσιες επιχειρήσεις;

Και ειδικώτερα με τα stage του δημοσίου;

Πρέπει να βρίσκεται πάντα ένας Γιομπαζολιάς με την ασφάλεια που του παρέχει η δημοσιότητα για να καταγγέλει;

Και οι ζητούντες εξηγήσεις βουλευτές τι έχουν να πουν για την δημόσια Ταχυμεταφορές ΕΛΤΑ και τις τιμούλες τις.

Κύριοι βουλευτές, 12 ευρώ είναι μισό μεροκάματο. ΜΙΣΟ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ.

Ετσι θα βοηθήσετε την μικρή και την μεσαία επιχείρηση; Τον ελεύθερο επαγγελματία και τον αυτοαπασχολούμενο; Με 12 ευρώ για έναν φάκελο από πόλη σε πόλη; Είναι τιμή αυτή για δημόσια επιχείρηση;

Εχουν ρίξει τον κ. Μαντέλη στην αρένα του χλευασμού και της απαξίωσης. Ομως όλο το σύστημα είναι σάπιο. Απομυζά τους πόρους και τον πλούτο μιας ολόκληρης κοινωνίας δεκαετίες τώρα. Με την συνενοχή όλων των παρατάξεων.

Δεν ψήφισαν όλες οι παρατάξεις τον νόμο περί ευθύνης υπουργών; Ολοι τον ψήφισαν. Και αυτοί που θέλουν να τους ξεχωρίσουμε και να τους βάλουμε προς την μεριά των μη-διεφθαρμένων, πχ. Κ. Κακλαμάνης, ΚΑΙ αυτοί τον ψήφισαν. Και των δύο μεγάλων κομμάτων τουλάχιστον.

Σε ποια δημοκρατία θα γίνονταν αυτά τα πράγματα αν ο λαός νομοθετούσε αυτός και όχι οι "εκλεγμένοι αντιπρόσωποί" του; Που τους έπιασε τώρα πόνος και για την ακρίβεια.

Την ακρίβεια την πληρώνουμε όλοι εμείς. Και κάποια μέρα με κάποιο τρόπο πρέπει να τους στείλουμε τον τελικό λογαριασμό.

Θραξ Αναρμόδιος

Δημοκρατία και κόμματα

Τα κόμματα είναι εχθροί της δημοκρατίας. Αντίπαλοί της. Καταστολείς της. Δεν είναι καινούριο αυτό. Τα κόμματα δεν είναι σχολεία δημοκρατίας. Δεν διδάσκουν δημοκρατία, ούτε καν από μακριά. Δεν ξέρουν κιόλας τι είναι δημοκρατία.

Τα κόμματα είναι βαθειά αντιδημοκρατικοί μηχανισμοί. Εχουν δικά τους συμφέροντα εντελώς αντίθετα από εκείνα του λαού. Το ίδιο και τα συνδικάτα, η τοπική αυτοδιοίκηση, και τα παρόμοια.

Αν τα κόμματα ήταν δημοκρατικά οργανωμένοι μηχανισμοί δεν θα αναδείκνυαν όλα αυτά τα φυντάνια. Την κλεφτουριά που φοράει ιταλικές κάλτσες και παραγγέλνει υποβρύχια που γέρνουν. Διότι η δημοκρατία περνάει τους αρχόντους από κόσκινο. Οχι η Ολιγαρχία “ψηφίστε μας να σας κυβερνήσουμε 4 χρόνια”. Για δημοκρατία μιλάω.

Τώρα τα κόμματα είναι σε θέση άμυνας, αλλά θα επανακάμψουν. Κρατήστε τις αμφιβολίες σας για ενθύμιο, οι έχοντες αμφιβολίες. Αλλά μην λησμονήσετε να κάνετε χρήση των αμφιβολιών αυτών στο μέλλον, γιατί θα σας δοθούν πολλές ευκαιρίες. Και φοβάμαι σύντομα.

Θα ξαναδούμε παρόμοιας υψηλής ποιότητας πολιτικούς αστέρες, ίδιους με αυτούς που τώρα μεσουρανούν, μόλις κοπάσει η μπόρα και ξαναρχίσει το φαγοπότι.

Τα κόμματα δεν έχουν λαό μαζί τους. Εχουν μερικά επαγγελματικά στελέχη για να σαλαγούν το κοπάδι. Οι κατά τόπους αρματολοί στα επαρχιακά αρματολίκια. Ο εκμαυλισμός του λαού που είχε οργανωθεί κομματικά, έγινε κυρίως με διορισμούς στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Από τράπεζες μέχρι δήμους (όλων των κομμάτων). (Της μεσαίας και κάτι τάξης η διαφθορά δεν χρειάστηκε προετοιμασία. Κάτι αναπτυξιακοί νόμοι, κάτι ωραία προγράμματα της ΕΕ, και τα συνήθη, μοιράστηκαν από το όριο αυτό και πάνω. Οι κάτω, άντε κανέναν διορισμό σε δήμο το πολύ).

Δεν έχουν λοιπόν τα κόμματα λαό και δεν τον θέλουν κιόλας μες τα ποδάρια τους. Δεν γίνεται ολιγαρχία με τον λαό μες τα πόδια σου. Διότι πόσα μέλη να διορίσεις (διαφθείρεις). Πάλι περισσεύουν αδιόριστοι. Αυτό το συνήθιο έχει ο λαός. Είναι πολύς. Είναι κακό συνήθιο αυτό. Τα stage του δημοσίου υπήρξαν μια κάποια λύση (εταιρίες-γαλέρες υπενοικίασης εργαζομένων, θα τις ξέρετε) για ένα διάστημα, αλλά τώρα στέρεψαν όλα…

Αν ένα κόμμα εφαρμόσει δημοκρατία ουσιαστικά θα αυτοκαταργηθεί. Δημοκρατία και κόμματα είναι ασύμβατα. Αν η δημοκρατία ως ιός μολύνει το κόμμα, το κόμμα πεθαίνει. Διασπάται και πεθαίνει. Δεν μπορεί να αντέξει ιδέες πέρα από αυτές που έρχονται από πάνω.

Στη δημοκρατία, άμα σου κληρώσει να κάνεις τον άρχοντα, δίνεις λογαριασμό μέχρι για το που βρήκες τα σανδάλια που φοράς. Οχι απλώς τις κάλτσες. Αλλά και τις πισίνες. Και τα σπίτια των γιών σου που κοστίζουν εκατομύρια.

Σωπάτε συνέλληνες που θα μας κάνουν τα κόμματα δημοκρατία.
Τι κάνουν δυο αιώνες και δεν το κατάφεραν ακόμα;

Τα κόμματα είναι η βάση της Ολιγαρχίας. Και το στήριγμα. Και το πολίτευμά μας είναι η εφαρμοσμένη Ολιγαρχία.

Γι’ αυτό παθαίνουμε ότι παθαίνουμε.

Σιγά που θα ‘ταν έτοιμη μια δημοκρατία να πουλήσει τον ΟΤΕ, την ΕΥΑΘ, την ΔΕΗ της και δεν ξέρω γω μπρος στην διαταγή οποιασδήποτε "τρόϊκας". Ποια δημοκρατία θα το κανε αυτό;

Τα κόμματα δεν θα εφαρμόσουν δημοκρατία ποτέ. Θα προτιμήσουν να πεθάνουν πρώτα παρά να το κάνουν.

Θραξ Αναρμόδιος.

Αντώνης Σαμαράς: "Οι αποδείξεις (για την διαφθορά) βαραίνουν μόνο το ΠαΣοΚ"

"Οι αποδείξεις βαραίνουν μόνο το ΠΑΣΟΚ", λέει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Για την ώρα ναι, αλλά...

Λες και δεν ξέρουμε τι γίνεται με τις "αποδείξεις" σ'αυτή την χώρα.

Οι αποδείξεις είναι θέμα ανεξάρτητης και δημοκρατικής διερεύνησης. Ποιος κάνει ανεξάρτητη και δημοκρατική διερεύνηση; Η εξεταστική επιτροπή; Μα δείτε τους. Δείτε ποιοι μετέχουν. Κάντε και μια σφυγμομέτρηση στο λαό, κύριοι αρχηγοί των κομμάτων, για το κατά πόσο εμπιστεύεται τις επιτροπές αυτές των βουλευτών. Οταν ο κ. Χριστοφοράκος εχει δηλώσει πως έχει δώσει χρήματα σε 160-τόσους βουλευτές.

Κανείς δεν μπορεί να προδικάζει για το τι αποδείξεις θα βρεθούν. Μα κανείς. Την στιγμή μάλιστα που ο μέσος έλληνας πολίτης είναι ΒΕΒΑΙΟΣ ότι "τα πήραν και από τα δύο τα κόμματα".

Μήπως έχει σχηματίσει λάθος εντύπωση ο μέσος πολίτης;

Και τέλος πάντων, σεβαστείτε και το 30% αυτών που δεν πήγαν να ψηφίσουν στις τελευταίες εκλογές, και που λίγο ενδιαφέρεται για την αθωότητα της μιας ή της άλλης παράταξης. Το ξαναλέω: Λίγο ενδιαφέρεται για την αθωότητα της μιας ή της άλλης παράταξης. Και το ίδιο φαντάζομαι δεν ενδιαφέρονται και αρκετοί από αυτούς που πήγαν και ψήφισαν. Για την αθωότητα ελλείψει αποδείξεων λέω.

Βασικός δημοκρατικός κανόνας, που δεν ισχύει στην δική μας Ολιγαρχία, είναι πως ο πολιτικός άρχοντας θεωρείται από την αρχή ως το τέλος της θητείας του ύποπτος. Οχι αθώος εξ ορισμού. Αυτό λέει η πατέντα της δημοκρατίας.

Κι εδώ βοά ο τόπος για πολιτικούς και των δύο παρατάξεων.

Ετσι θα πάμε στην κάθαρση κύριοι; Ετσι θα απομακρύνετε εσείς τα δικά σας βαρίδια; Τους άλλους τους ξέρουμε και μας έχει γυρίσει το άντερο. Εσείς η τελευταία μας ελπίδα θα επιχαίρετε γιατί δεν έχουν βρεθεί αποδείξεις για δικά σας στελέχη; Στην μαύρη απελπισία μας ρίχνετε.

Τέτοιας λογής αμυντική επιχειρηματολογία έχει στόχο την διασφάλιση των υπαρχόντων οπαδών. Οχι πάντως το πλησίασμα και το κέρδισμα νέων ψηφοφόρων.

Διότι εδώ φαίνεται σαν να έχουν όλοι στοιχεία για όλους. Και να ισχύει μια ιδιότυπη ομερτά. Και μένουν τα στόματα κλειστά.

Ε, τι να πω άλλο; Θα περίμενα σαφώς κάτι καλύτερο, εγώ τουλάχιστον, από τον κ. Σαμαρά. Διότι θυμούμαι και τον κ. Λιάπη και τα ταξίδια του, και τις οικιακές και λοιπές συσκευές της γνωστής οικογενείας. Και ποιος ξέρει τι άλλο ξεχνάω...

Τουλάχιστον απογοήτευση.

Θραξ Αναρμόδιος

ΥΓ. Ας είναι καλά ο κ. Καμμένος. Εύγε του για άλλη μια φορά. Εχω μια ελπίδα με το παλληκάρι αυτό.

Τι είναι Δημοκρατία;

Τι είναι Δημοκρατία;

Πάει ο ψηφοφόρος-πολίτης στην κάλπη, εκλέγει κάποιους αντιπροσώπους και μετά ξαναπιάνει την θέση του στον καναπέ;
Διότι η "τρέχουσα" δημοκρατία, για έναν μόνο ρόλο μας προορίζει: χειριστής τηλεκοντρόλ οικογενείας.

Δηλαδή μία ψήφος στα τέσσερα χρόνια είναι "συμμετοχή"; Και ενδιαμέσως τι γίνεται παλληκάρια; Κι άμα ο τύπος ή οι τύποι που ψήφισα κάνουν άλλα από αυτά για τα οποία τους ψήφισα, τι κάνω εγώ; Μπορώ να κάνω τίποτε;

Μπα. Τίποτε.

Εμ, τότε αυτό δεν είναι δημοκρατία παιδάκι μου. Σχολική παράσταση είναι.

Στο δημοτικό μας μάθανε τι είναι δημοκρατία. Μεγάλωσα όμως κι άρχισα να ξεχνάω κιόλας. Ας τα γράψω λοιπόν μη και βρεθεί και κάνας άλλος συνέλληνας να τα φρεσκάρει κι αυτός.

Οι έχοντες την πατέντα πρόγονοι περί του τι είναι Δημοκρατία, λένε περίπου και χοντρικά τα παρακάτω:

-Οχι δια αντιπροσώπων (όχι δηλαδή όπως σήμερα με τετραετείς αντιπροσώπους βουλευτές) αλλά ο πολίτης με άμεση παρουσία και συμμετοχή. Λήξις.
-Νομοθετεί και αποφασίζει άμεσα ο ίδιος ο πολίτης.
-Ο πολίτης παίρνει ΚΑΙ εκτελεστικές, κυβερνητικές δηλαδή αποφάσεις.
-Στα αξιώματα οι αρχόντοι ΔΕΝ εκλέγονται. ΚΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ. (σε αυτό συμφωνάνε ότι είναι δημοκρατικό και οι πιο συντηρητικοί πολιτικά "φιλόσοφοι"). Με κληρωση, ναι. Οχι προεκλογικές εκστρατείες, χρηματοδοτήσεις και άλλα τέτοια δημοκρατικά.
-Κανείς στο ίδιο αξίωμα περισσότερες από μία φορά.
-Θητείες στα αξιώματα με την μικρότερη δυνατή χρονική διάρκεια. Ποτέ πάνω από έναν χρόνο.
-Ο πολίτης είναι ΚΑΙ δικαστής. Και οι δικαστές με κλήρωση. Εκεί κιαν πρέπει...(καλά μερικοί ακόμη περιμένουν να τους καλέσουν για ενόρκους)
-Οι αρχόντοι ΛΟΓΟΔΟΤΟΥΝ πριν και μετά την ανάληψη αξιώματος. Καταγράφονται τα περιουσιακά τους στοιχεία πριν και μετά. Και πέφτουν κεφάλια.
-Βασική αρχή της Δημοκρατίας είναι η καχυποψία (ότι θα τα πάρεις).

Και θα μου πεις τώρα. Καλά τα λες παλληκάρι μου αλλά τι είναι αυτός ο πολίτης ρε συ; Ο σούπερμαν; Πως τα ξέρει όλα αυτά; Που τα μαθε; Εχει πτυχίο; Πιστοποίηση; ECDL; ISO;

Τίποτε δεν ξέρει. Την τύφλα του την μαύρη. Ούτε πτυχία ούτε ECDL. Εχουν μήπως οι σημερινοί βουλευτές ECDL;

Τα ξέρει όλα αυτά ο πολίτης γιατί αυτός είναι ο ΕΙΔΙΚΟΣ
στην πολιτική
στην άσκηση εξουσίας
στην λήψη αποφάσεων
στην απόδοση δικαιοσύνης
στην νομοπαρασκευή και στην νομοθεσία.

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΙΔΙΚΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟΣ.

Την δουλειά αυτή δεν την μαθαίνεις στο σχολείο. Ούτε στην Πάντειο σχολη πολιτικών επιστημών.
Παίρνεις μια βασική γνώση από το σχολείο αλλά βασικά την μαθαίνεις από τους άλλους πολίτες. Εκ συγχρωτισμού. Τη δημοκρατία την μαθαίνεις από τους συμπολίτες σου, σαν να κολλάς αρρώστια. Συζητώντας (ατελείωτα) παντού. Στα καφενεία, στα κουρεία,στην πλαζ, στο στρατό, στη δουλειά, στο σπίτι, με όλους. Ολοι έχουν κάτι να πουν και μπορεί ο τελευταίος παπάρας να έχει την καταπληκτικώτερη ιδέα.

Ο πολίτης δεν χρειάζεται πιστοποίηση πολιτικών ικανοτήτων τύπου ISO, ECDL και παρόμοιες απατεωνιές. Είναι πολίτης και αυτό τον κάνει (θα τον κάνει θέλει δεν θέλει) ειδικό στα ζητήματα της δημοκρατίας: ασκηση εξουσίας, νομοθεσία, απόδοση δικαιοσύνης με γνώμονα πάντα την ΚΑΧΥΠΟΨΙΑ.

Πολίτης είναι εργασία πλήρους απασχόλησης.
Οχι one night stand.


Θραξ Αναρμόδιος

Και μετά την επίσκεψη Ερντογάν, τι;

Και τώρα; τι περιμένουμε να γίνει τώρα;

Τι ευκαιρίες έχει να αντιδράσει ο λαός σε ότι γίνεται;
Και ποιος του δίνει αυτές τις ευκαιρίες;

Κανείς σχεδόν.

Περιμένουμε αυτό το συνέδριο της ΝΔ μήπως κι έχουμε καμμιά πολιτική εξέλιξη. Αλλά η ΝΔ ΔΕΝ φαίνεται να θέλει άλλου τύπου αντιπαράθεση με την κυβέρνηση. Η ίσως και να πιστεύει ότι δεν είναι δυνατή μια τέτοια αντιπαράθεση.

Περιμένουμε επίσης μήπως το ΠΑΜΕ, ΚΚΕ, Σύριζα κλπ δεηθούν να οργανώσουν κάποια συγκέντρωση.

Α, ναι έχουμε και τα συνδικάτα. Μπορεί να εξαγγείλουν καμμιά απεργία. Για την τιμή των όπλων.

Δεν κάνουμε τίποτε δηλαδή.
Και ο καιρός περνάει.

Σε λίγο θα καταβληθούν οι ξανα-κουτσουρεμένοι μισθοί του δημοσίου. Και τα αναιμικά επιδόματα αδείας. Οσονούπω, εντός του θέρους, ο ΦΠΑ ψηλώνει κι άλλο. Βενζίνες κλπ τραβούν την ανηφόρα.

Περνάει ο καιρός και το πράγμα στενεύει.
Οι τούρκοι τον ...χαβά τους.
Κι εμείς, ο λαός, είμαστε μόνοι μας.

Δεν φαίνεται να εμπίπτουμε σε κάποιον πολιτικό σχεδιασμό, τώρα κοντά.

Θραξ Αναρμόδιος

Πρόχειρες προτάσεις για ένα ΑΛΗΘΙΝΟ Δημοκρατικό πολίτευμα

Από ένα email που ανταλλάξαμε μεταξύ μας φίλοι και γνωστοί.

Γιατί εγώ πιστεύω ότι η ΡΙΖΑ του προβλήματος
είναι το σύστημα των αντιπροσώπων δι' εκλογής
και στο ενδιάμεσο ο πολίτης να μην έχει ΚΑΝΕΝΑΝ θεσμικό ρόλο.

Δηλαδή τους εκλέγουμε και μετά τους αφήνουμε για 4 χρόνια
ΜΟΝΟΥΣ με το βάζο με το γλυκό.
Πλάκα ΜΕ κάνεις;
Κάνουμε και τον μάγκα και τον έξυπνο μετά.
Κοθώνια είμαστε.

Ιδού οι προτάσεις πολύ πρόχειρα


Πρόχειρες προτάσεις για ένα ΑΛΗΘΙΝΟ Δημοκρατικό πολίτευμα
----------------------------------------------


1. Προοίμιο
Η βάση της δημοκρατίας είναι η καχυποψία (ότι θα τα πάρεις).
Γι' αυτό στις αρχαίες δημοκρατίες κατά 95% οι άρχοντες επιλέγονταν
με ΚΛΗΡΩΣΗ και όχι με εκλογή (η εκλογή εθεωρείτο ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΣ τρόπος ανάδειξης,
δημοκρατικός εθεωρείτο η ΚΛΗΡΩΣΗ).

Επιπλέον στις μοντέρνες δημοκρατίες (ο θεός να τις κάνει)
έχει καταργηθεί η ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ πριν και μετά την ανάληψη
αξιώματος.

Και επίσης έχει επιμηκυνθεί η διάρκεια των αξιωμάτων ανεπίτρεπτα.
Ενα έτος ήταν το ανώτερο η διάρκεια σε όλες τις αρχαίες δημοκρατίες.

Ακόμη απαγορεύονται οι επαγγελματίες πολιτικοί.
Δύο φορές κανένας το ίδιο αξίωμα. Κανένας.


2. Επιτροπές και σύνθεση επιτροπών
Σε πολλά ζητήματα (πχ δικαστήρια, προετοιμασία νόμων, έλεγχος πεπραγμένων)
απαιτείται η συγκρότηση μιας επιτροπής πολιτών.
Μία τέτοια επιτροπή συγκροτείται με ΚΛΗΡΩΣΗ (φυσικά)
από ΟΛΟΥΣ τους πολίτες και ο αριθμός της είναι κατάλληλος για
την εργασία για την οποία προορίζεται.
Για παράδειγμα δικαστήριο όχι κάτω από 50 πολίτες.
Εξεταστική όχι κάτω από 200 κλπ κλπ.
Ολοι άμισθοι. (πολίτης είναι εργασία, όχι κουραφέξαλα. Είναι δουλειά κανονική)
Κανείς δεν έχει δικαίωμα να αρνηθεί και να πάει άλλος στην θέση του.


3. Ασκηση πολιτικών δικαιωμάτων
Κάθε έλληνας πολίτης με πολιτικά δικαιώματα αποκτά
μία πλαστική κάρτα με έναν μοναδικό αριθμό.
Αυτός ο αριθμός μπορεί να είναι και ο αριθμός της αστυνομικής του ταυτότητας.
Χρησιμοποιώντας το υπάρχον σύστημα ΑΤΜ, προπατζίδικα κλπ κλπ
μπορεί, και εμείς οι πληροφορικάριοι το ξέρουμε καλά αυτό,
να στηθεί ΠΑΝΕΥΚΟΛΑ ένα δίκτυο που να εξυπηρετήσει
με ελάχιστο κόστος
την λήψη αποφάσεων από τους πολίτες.
Ολη την ώρα και για οποιοδήποτε θέμα με κόστος μηδέν.


4. Νόμοι και νομοθέτες
Νομοθέτες είναι ΟΛΟΙ οι πολίτες. Μία νομοπαρασκευαστική επιτροπή
συγκροτείται κατόπιν προτάσεως για το θέμα του νόμου
από έναν ικανό αριθμό πολιτών (πχ 5000)
και προετοιμάζει τον νόμο (όχι πάνω από 1 μήνα).
Οσο ο νόμος προετοιμάζεται παίρνει φωτιά
το ίντερνετ, το κανάλι της βουλής και τα mail στην επιτροπή
και δεν ξέρω γω τι άλλο.
Ο νόμος ψηφίζεται από ΟΛΟΥΣ τους πολίτες
μέσω του συστήματος που περιέγραψα.
Ο νόμος για να καταπέσει πρέπει να προσβληθεί στο δικαστήριο.
Και αν καταπέσει ξαναμπαίνει σε ψηφοφορία.
Αυτός που κατηγορεί νόμο και χάνει τη δίκη,
δημεύεται το 1/3 της περιουσίας του.


5. Δικαιοσύνη και δικαστήρια
Προκληρώνεται ένας αριθμός πολιτών κάθε μήνα σε κάθε πόλη-έδρα δικαστηρίου,
που θα εξυπηρετεί ως δικαστές, ώστε να ξέρουν να μην απομακρύνονται από την "φρουρά".

Για κάθε υπόθεση, από αυτούς τους προκληρωμένους,
κληρώνονται οι δικαστές που θα την δικάσουν.
(για όποιον αμφιβάλλει και νομίζει ότι η δικαιοσύνη είναι τεχνικό θέμα
και όχι πολιτικό έχω μόνο μια κουβέντα: τον κακό του τον καιρό.
Δεν έχει ΙΔΕΑ τι είναι δημοκρατία. Μπερδεύτηκε με τα Ρωμαϊκά τερτίπια.
Αλλά οι Ρωμαίοι δεν είχαν ΠΟΤΕ δημοκρατία)


6. Εκτελεστική εξουσία, "υπουργεία", Διοικ. Συμβούλια κλπ κλπ.
Ενας σταθερός αριθμός τομέων-υπουργείων. Για κάθε ένα τέτοιο "υπουργείο"
κληρώνεται ένας αριθμός πολιτών που απαρτίζουν ένα συμβούλιο
το οποίο είναι ουσιαστικά ο υπουργός. Το συμβούλιο.

Για παράδειγμα 30 πολίτες. Με εξάμηνη θητεία.
Κάθε βράδυ τραβάνε κλήρο μεταξύ τους για το ποιος θα έχει την
σφραγίδα του υπουργείου το επόμενο 24ωρο
(μην γελάτε, έτσι κάνανε στις δημοκρατίες, είναι πολύ
μα πολύ σοβαρό ζήτημα αύτό).

Οσοι έχουν κληρωθεί μέχρι τώρα αποκλείονται.
Οταν κληρωθούν όλοι, ξαναρχίζουν από την αρχή.
Μέχρι να λήξει η εξάμηνη θητεία τους και να έρθουν οι άλλοι.

Το ίδιο ή παρόμοιο γίνεται για τον πρωθυπουργό.
Πρόεδρο δημοκρατίας δεν τον χρειαζόμαστε.
Είναι ολιγαρχικό-αριστροκρατικό κατάλοιπο.
Με τον ίδιο τρόπο των κληρωτών εκ περιτροπής κλπ κλπ
αντιμετωπίζουμε τα ΔΣ στις ΔΕΚΟ και αλλού.

Ολοι αυτοί περνάνε, πριν αναλάβουν από ΚΟΣΚΙΝΟ.
Πεντακόσιοι πολίτες καταγράφουν μέχρι τι βρακί φοράνε
αυτοί οι ίδιοι που πρόκειται να αναλάβουν αξίωμα,
οι κοντινοί και λιγώτερο κοντινοί συγγενείς τους.
Και κάνουν το ίδιο μετά το τέλος της θητείας τους.
Αλλη επιτροπή τους εξετάζει στο τέλος.

Η τιμωρία για διαφθορά και απιστία είναι απλή.
Δήμευση και των γονέων και συγγενών,
εξορία για 5 χρόνια το λιγώτερο σε χώρα της επιλογής του,
και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων, εφόρου ζωής.
(Τον πολίτη δεν πρέπει να τον φυλακίζουμε, αλλά σε έκτακτες
περιπτώσεις ίσως θα πρέπει να γίνεται κι αυτό.
Για ποινικά είναι άλλη περίπτωση)

6. Στράτευση
Ολες οι ελληνίδες και οι έλληνες στρατεύονται από την ηλικία
των 18 ετών (με το λύκειο δηλαδή) για δύο χρόνια
και παραμένουν στρατιώτες μέχρι το τέλος της ζωής τους.
Παίρνουν μέρος σε εκστρατείες, όπως προβλέπει ο αρχαίος νόμος των προγόνων μας,
έξω από τα σύνορα μέχρι και την ηλικία των 50 ετών.
(Τι ηλικία είχε ο Φιλώτας που πήγε από δω με τα ποδάρια
στην Περσία;) Που να μη μας χρειαστεί ποτέ, βέβαια...

Με το τέλος της θητείας του ο πολίτης-οπλίτης παίρνει στο
σπίτι τον ατομικό οπλισμό του (τυφέκιο, στολή κλπ κλπ)
για τα οποία είναι στο εξής υπεύθυνος.

Στην εφεδρεία, δηλαδή από τα 20 του χρόνια ως το τέλος της ζωής του,
αποτελεί ΜΕΛΟΣ της μονάδας της γειτονιάς ή της περιοχής του.
Η μονάδα συγκροτείται κανονικότα (παίρνει αναφορά, ΑΑ και τέτοια)
μια φορά το δίμηνο και πάει για άσκηση ένα 48ώρο το δίμηνο.

Ο πολίτης-οπλίτης είναι το μυστικό. Το μεγάλο. Στην φάλαγγα των προγόνων μας
στην πρώτη σειρά, ο νόμος όριζε να μπαίνουν, και έμπαιναν
αυτοί που είχαν να χάσουν περισσότερα από τους άλλους.
Οι έχοντες περιουσία δηλαδή μεγαλύτερη και, ναι, ΠΑΙΔΙΑ.
(Ἂμ, πως κερδίσαμε στον Μαραθώνα; Χαζεύοντας Τζούλια και Ντούβλη;)
Η τοπική μονάδα έχει δικό της κτίριο, με γυμναστήριο,
όπου διοργανώνονται ανεπίσημοι αγώνες ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ πάλης,
εντευκτήριο, βιβλιοθήκη κλπ κλπ κλπ

7. Παιδεία.
Η εκπαίδευση είναι δωρεάν. ΔΩΡΕΑΝ είπαμε, όχι στα ψέμματα.
Οποιος θέλει να πάει έξω, να πάει.
Σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης (από το νηπιαγωγείο
ως το πανεπιστήμιο) έχουμε ΔΥΟ ώρες την εβδομάδα
υποχρεωτική δημοκρατική διαπαιδαγώγηση. Προπαγάνδα δημοκρατική.
Τι είναι δημοκρατία (δημοκρατία, όχι κοινοβουλευτισμός)
ποιοι είναι οι ήρωές της διαχρονικά
ποιοι άλλοι λαοί εφάρμοσαν άμεση δημοκρατία (θα εκπλαγείτε
αν νομίζετε ότι είμαστε οι μόνοι) και πως
κλπ κλπ κλπ

8. Χρήμα, επιχειρηματική δραστηριότητα κλπ κλπ
Το κράτος ΔΕΝ ΔΑΝΕΙΖΕΤΑΙ ποτέ από το εξωτερικό. Μόνο με ομόλογο
από τους πολίτες. ΟΡΟΣ ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ.

Το χρηματιστήριο κλείνει. Εμπόριο που δεν περιλαμβάνει αγαθά
αλλά χρήματα, γραμμάτια, ασφάλειες και τα παρόμοια,
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ δια παντός. Λήξις.

Ολες οι τράπεζες καταργούνται και υπάρχει μόνο ΜΙΑ τράπεζα.
Αυτή εκδίδει και την δραχμή (εννοείται ότι είμαστε εκτός ευρώ).
Η πίστωση ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ με το σύστημα των ΚΛΑΣΜΑΤΙΚΩΝ ΑΠΟΘΕΜΑΤΙΚΩΝ.
Λήξις (δις).

Κίνητρα οικονομικά από το δημόσιο ώστε από την κεντρική μία και μόνη τράπεζα αυτή
να χρηματοδοτούν καινοτόμες ιδέες και επιχειρήσεις όχι ως δανειστής
μόνο αλλά και κυρίως ως συνεταίροι. Η τράπεζα συνεταίρος στην ιδέα
και την επιχείρησή σου.

Επιτροπές πολιτών (όπως παραπάνω) που κάθε μήνα αξιολογούν επιχειρηματικά πλάνα,
ιδέες και προτάσεις που υποβάλλουν πολίτες-επιχειρηματίες και
χρηματοδοτούν όσες κρίνουν αξιόλογες με γνώμονα πάντα την δημιουργία μικρών και
μεσαίων επιχειρήσεων.

Επιτροπή που επιλέγει και βάζει σε παραγωγή τον πλούτο των ελληνικών
εφευρέσεων. (απίστευτος αριθμός από πατέντες που κάθονται).

Επιτροπή πολιτών που θα αναλάβει να αξιολογήσει τις προβληματικές επιχειρήσεις και
να προτείνει τρόπους να γίνουν βιώσιμες.

Επαναφορά της αρχαίας "λειτουργίας" και "χορηγίας". Επιτροπή πολιτών ετησίως
αναθέτει (με αναγκαστικό νόμο ή όπως αλλιώς λέγεται) "λειτουργία" σε
φυσικά και νομικά πρόσωπα, χωρίς να εξαιρούνται και οι ξένες επιχειρήσεις
που δρουν στην χώρα, την παροχή των αναγκαίων για την συντήρηση και λειτουργία
τμημάτων της δημόσιας μηχανής. Από ένα τάγμα του Ελλ. Στρατού ή μια μοίρα της
Πολεμικής Αεροπορίας και ένα καράβι του Πολεμικού Ναυτικού μέχρι τα δημόσια
σχολεία μιας περιοχής, την λειτουργία ενός σταθμού επεξεργασίας λυμάτων του
δήμου, ενός νοσοκομείου, του ΕΚΑΒ κλπ κλπ. Και συν-χορηγίες.
Οι χορηγοί θα τιμούνται κλπ κλπ κλπ.

ΠΛΑΦΟΝ στην απόκτηση περιουσίας (προσώπου ή εταιρίας). Εκτός κιαν κάποιος πιστεύει ότι
έχει τόσες πολλές ανάγκες που του χρειάζεται ο πλούτος όλου του πλανήτη
για να τις ικανοποιήσει. Θα του παρέχεται γιατρός δωρεάν για την ασθένειά του.

9. Υγεία περίθαλψη σύνταξη
Ολοι οι έλληνες πολίτες είναι για ΠΑΝΤΑ ασφαλισμένοι. Εφόρου ζωής. ΔΩΡΕΑΝ.
Νοσοκομειακά και φαρμακευτικά. (και μη μου πείτε για πόρους, τουλάχιστον
όσοι ξέρετε πολλαπλασιασμό κάντε τις πράξεις με τον ΦΠΑ που μαζεύουν οι
τωρινοί άρχοντες και που πάει)
Σε μια ηλικία που καθορίζεται από νόμο, πχ γύρω στα 60, ο πολίτης βγαίνει
στην σύνταξη. Και η πολιτεία (εμείς δηλαδή οι υπόλοιποι) τον ευγνωμονεί
εσαεί για τους φόρους που προσέφερε. Ναι θα γίνεται πρωτάθλημα. Και οι
πρωταθλητές θα πηγαίνουν ταξίδι με την Τζούλια.

10. Θα ξέχασα πολλά, αλλά ποιος είμαι; ένας φουκαράς προγραμματιστής είμαι.
Γι' αυτό λέω: Δεν τραβάμε ένα ωραίο site να μαζευτούμε να μαζευτούν κι άλλοι
να πιάσουμε να φτιάχνουμε ένα ωραιότατο και δημοκρατικότατο σύνταγμα
μιας αληθινής δημοκρατίας. Που θα το φτιάξουμε άρθρο άρθρο με τα χεράκια
τις διαφωνίες τους καβγάδες και την ψήφο την δική μας και των άλλων;
Με τις ιδέες. Τις δικές μας τις ιδέες.
Με φως και αεράκι ελληνικό.

Τι θέλει για να γίνει;


ΕΠΙΜΥΘΙΟ. Τι είναι πολίτης;
Πολίτης είναι full time job. Εργασία πλήρους απασχόλησης.
Οχι πέντε λεπτά στα τέσσερα χρόνια.

Επίσης ο πολίτης είναι ο ΕΙΔΙΚΟΣ
στην πολιτική
στην άσκηση εξουσίας
στην λήψη αποφάσεων
στην απόδοση δικαιοσύνης
στην νομοπαρασκευή και στην νομοθεσία.

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΙΔΙΚΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟΣ.

Την δουλειά αυτή δεν την μαθαίνεις στο σχολείο. Ούτε στην
Πάντειο σχολη πολιτικών επιστημών.
Παίρνεις μια βασική γνώση από το σχολείο αλλά βασικά
την μαθαίνεις από τους άλλους πολίτες.
Συζητώντας (ατελείωτα) παντού. Στα καφενεία, στα κουρεία,
στην πλαζ, στο στρατό, στη δουλειά, στο σπίτι,
με όλους. Ολοι έχουν κάτι να πουν και μπορεί
ο τελευταίος παπάρας να έχει την καταπληκτικώτερη ιδέα.

Ο πολίτης δεν χρειάζεται πιστοποίηση πολιτικών ικανοτήτων
τύπου ISO, ECDL και παρόμοιες απατεωνιές. Είναι πολίτης
και αυτό τον κάνει (θα τον κάνει θέλει δεν θέλει) ειδικό
στα ζητήματα της δημοκρατίας: ασκηση εξουσίας, νομοθεσία,
απόδοση δικαιοσύνης με γνώμονα πάντα την ΚΑΧΥΠΟΨΙΑ.

Θραξ Αναρμόδιος

Ποιος φταίει πιο πολύ;

Οσοι ακόμα προσπαθούν να αθωώσουν τη μια πλευρά ή να ρίξουν το φταίξιμο μόνο σε μία πλευρά (δεν ξέρω τι είναι χειρότερο), όταν δεν το κάνουν από αφέλεια, (και υπάρχουν ΠΑΡΑ πολλοί τέτοιοι αφελείς, εξού και τα προβλήματά μας), πράγματι έχει νόημα, και πολύ νόημα μάλιστα, να τους θεωρούμε υπόπτους ως έχοντες άλλα συμφέροντα. Ενδεχομένως...

Ομως όσο απαντάμε σε τέτοιες χωριστικές προκλήσεις ΔΕΝ κάνουμε καλά. Ρίχνουν κάποιοι λάδι στην παλιά φωτιά και εμείς απλώνουμε τα χέρια μας να ζεσταθούμε. Μόνο να καούμε μπορούμε έτσι συνέλληνες.

Μακριά.

Δεν έχει και κανένα νόημα στο χάλι που είμαστε να μπαίνουμε σε τέτοια λογική. Αυτός έφταιξε λιγώτερο, εκείνος καθόλου και τα συναφή. Εκτός κιαν έχουμε συστήσει εξεταστική επιτροπή από κληρωτούς πολίτες, που δεν το βλέπω στο κοντινό μέλλον.

Ολοι φταίξανε. Και μαζί και μεις. Μέχρι και τα μικρά παιδιά μας το καταλάβανε.

Τώρα είναι η ώρα του "όλοι μαζί" ή ΄έστω του "όσοι περισσότεροι μαζί".

Οχι χώρια. Δεν συμφέρει εμάς. Αλλους συμφέρει.

Μακριά από τις διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος. Γέφυρες να χτίσουμε προς τους συμπολίτες μας. Την ίδια βενζίνη θα πληρώσουν κι αυτοί. Τον ίδιο ΦΠΑ. Και το ίδιο "μάρμαρο".

Θραξ Αναρμόδιος

Η κινητήρια απελπισία

Κονσέρτο υποσχέσεων και ελπίδας. (Και μακάρι -μα ΠΟΛΥ μακάρι- ψεύτης να βγω).

Τελικά οι έντιμοι και οι “εντιμοι” πολιτικοί παρέχουν μια ύψιστης αξίας υπηρεσία στο σύστημα: Δεν επιτρέπουν στον πολίτη να απελπιστεί εγκαίρως.

Μια σωστή και προνοητική επιχείρηση θα ποντάρει ακόμη και σε "ανταγωνιστικές" τεχνολογίες ώστε σε περίπτωση καταποντισμού να επιβιώσει.

Η Microsoft για παράδειγμα ή οι πετρελαιϊκές που ποντάρουν αγοράζοντας μετοχές ανταγωνιστικών εταιριών ή και τεχνολογιών.

Το σύστημα στηρίζει μεν και προωθεί την κ. Μπακογιάννη αλλά δεν στρέφεται εντελώς ευθέως και κατά του κ. Σαμαρά. Ο κ. Σαμαράς είναι πολύ χρήσιμος εξάλλου για να τον εξοντώσει πολιτικά εντελώς.

Φανταστείτε αν στο τιμόνι της ΝΔ βρισκόταν τις μέρες αυτές η κ. Μπακογιάννη, αντί του κ. Σαμαρά, και εξαιτίας τούτου, το κόμμα της ΝΔ ψήφιζε ΝΑΙ στα μέτρα και το ΔΝΤ.

Φανταστείτε την κινητήρια απελπισία του απλού έλληνα και το τι θα μπορούσε να πετύχει αυτή η απελπισία.

Θραξ Αναρμόδιος

Κανόνια ...χωρίς κανονιές

Τα τελευταία 35 χρόνια συνέβη πράγματι ένας σταδιακός εκμαυλιστικός "εκσυγχρονισμός" του Ελληνα. Ο λόγος είναι ότι οι πολιτισμικές ρίζες είναι το συνεκτικό κονίαμα των κοινωνιών. Και οι Ελληνες, από πολιτισμική άποψη, είναι σχεδόν "πακτωμένοι". Αρα καμμία επίθεση εναντίον μιας τέτοιας χώρας και ενός τέτοιου λαού δεν θα απέδιδε αν δεν έπεφταν πρώτα τα πολιτισμικά του κάστρα. Από την λαϊκή μας μουσική μέχρι τα χειροτεχνήματα των μανάδων και τα παραμύθια των γιαγιάδων μας. Οτι τέλος πάντων μας συνέχει.

Φαινομηρίδες αοιδοί και άλλες Καρυάτιδες της ευτέλειας κατέλαβαν την τηλοψία και τον νου ενός ολόκληρου λαού, ασκώντας σαν σειρήνες την πιο καταστροφική γοητεία σε τρεις δεκαετίες νέων Ελλήνων, καταβαραθρώνοντας κάθε "παλαιότερη" αξία. Εκτός από την, πάντα με σεξουαλικές υποσχέσεις, πολιτιστική μας μετάλλαξη, μια μερίδα Ελλήνων ενέδωσε και στα καταναλωτικά κελεύσματα της κυρίως τηλεοπτικής διαφημιστικής χειραγώγησης γεμίζοντας με "φορτηγά ιδιωτικής χρήσεως" τα πεζοδρόμια και τους δρόμους και ασκώντας την πιο μπαταξίδικη επίδειξη δανεικού κυρίως πλούτου.

Η λέξη αρετή χρησιμοποιείται μόνον από τους καθύλην αναρμοδίους και πάντα σύνθετη, ενάρετος κλπ. Η λέξη φιλότιμο σιγά σιγά χάνεται από τις συζητήσεις μας. Η λέξεις έθνος, εθνικός, πατρίδα κλπ κινδύνευσαν. Και ακόμη κινδυνεύουν. Η λέξη Ελληνας είναι η επόμενη στη λίστα ως φαίνεται. Η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται.

Η πολιτιστική αυτή προετοιμασία ολοκληρωνόταν παράλληλα με μια τηλεοπτική επίσης πολιτική καθοδήγηση, που από τη μια νομιμοποιούσε γυαλιστερούς λαϊκούς αοιδούς ως καλεσμένους "ενώπιος ενωπίω" σοβαρών τηλε-δημοσιογράφων και από την άλλη πριμοδοτούσε πολιτικούς και σχηματισμούς πολιτικούς βολικούς για τα εκάστοτε κυρίαρχα σχέδια και τις επιδιώξεις.

Αποκρύπτοντας πάντα το προφανές: Την έλλειψη δημοκρατίας. Από το ίδιο το πολίτευμα μέχρι την λειτουργία της τοπικής αυτοδιοίκησης, τα κόμματα και τα συνδικάτα. Ολοι και όλα μα όλα είχαν επιλέξει το ένα και μοναδικό μοντέλο λειτουργίας. Τον κοινοβουλευτισμό. Την "δημοκρατική" δηλαδή εκείνη διαρρύθμιση που δίνει τον λιγώτερο δυνατό έλεγχο στον πολίτη, τον δημότη και το μέλος.

Παράλληλα με την πολιτιστική κατοχή, τον ήχο και τα "εμβατήρια" της οποίας μπορείτε να ακούσετε ανοίγοντας οποιοδήποτε ραδιόφωνο ή τηλεόραση, είχε μπει σε εφαρμογή και το σχέδιο της οικονομικής υποδούλωσης του δημοσίου, δια μέσου του χρέους. Μια μεγάλη και πονεμένη ιστορία με φανερούς και αφανείς ήρωες και πρωταγωνιστές.

Και έρχεται εύλογα το ερώτημα: Γιατί όλα αυτά; Σε τι αποσκοπούν τελικά;

Εχουμε ως φαίνεται σαν χώρα πολύ πλούσια ορυκτά, παρότι μέχρι και πρόσφατα οι κυβερνήσεις επισείοντας μελέτες επί μελετών το διαψεύδουν. Ομως μπορούμε να προτείνουμε ως εξήγηση οτι η επί 35 έτη διόγκωση του ελληνικού δημόσιου χρέους είχε ως ΚΥΡΙΟ και ΤΕΛΙΚΟ στόχο και αποσκοπούσε στην τωρινή κηδεμονία, για τον έλεγχο αυτών των ορυκτών; (ή και ακόμη των λεγόμενων "εθνικών" θεμάτων;)

Προσωπικά δεν νομίζω ότι ο μακρόπνοος αυτός σχεδιασμός έχει τέτοιον στόχο. Παρεπιπτόντως, ναι. Κυρίως, όχι.

Ο, δια του οικονομικού ελέγχου, πολιτικός έλεγχος τους ενδιαφέρει. Εξουσία δηλαδή. Πάνω σε λαούς και ανθρώπους.

Ενδιαμέσως κάποιοι, δικοί τους πάντα άνθρωποι, οικογένειες και εταιρίες, αποκομίζουν πολλά χρήματα. Εξαρτάται από τον όροφο στον οποίο βρίσκεται ο καθένας. Το ρετιρέ όμως ενδιαφέρεται για τον πολιτικό έλεγχο των ανθρώπων και των λαών. Τίποτε λιγώτερο από την πλήρη εξουσία.

Το κύριο μέσο και ο βασικός τρόπος με τον οποίο γίνεται η οικονομική καθυπόταξη, που στη συνέχεια οδηγεί στην πολιτική καθυπόταξη, είναι το χρέος. Το δάνειο. Χωρίς, αλλά κυρίως με, υποθήκη.

(Οι άνθρωποι αυτοί δημιουργουν χρήμα εκ του μη όντος και μας το δανείζουν με τόκο, ζητώντας μας και υποθήκες, ώστε να "λύσουμε" τα προβλήματά μας).

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ είναι ένας από τους τωρινούς εκτελεστικούς βραχίονες του σχεδίου πολιτικός έλεγχος δια της οικονομικής καθυπόταξης. Παλιότερα ήταν η Μ. Βρετανία. Και οι λοιπές "δημοκρατικές" Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης.

Δημόσιο ΗΠΑ και Μ. Βρετανίας βρίσκονται στην ίδια, αν όχι χειρότερη, θέση με το Ελληνικό δημόσιο, από άποψη χρέους. Εχουμε δηλαδή και εδώ πολιτικό έλεγχο δια της οικονομικής οδού.

Στην κορυφή αυτής της πυραμίδας φαίνεται να βρίσκεται μια μικρή ομάδα ανθρώπων και οικογενειών. Οι οποίοι εξαγοράζουν τους εύκολα εξαγοράσιμους πολιτικούς και δημόσιους άρχοντες. Κυρίως λόγω της απουσίας ελέγχου των πεπραγμένων αυτών των αρχόντων από τους ίδιους τους λαούς, του "δημοκρατικού" πολιτεύματος βοηθούντος.

Με το μέρος τους έχουν, και πάντα είχαν και εκείνη την τάξη των παλαιών ευγενών και αριστοκρατών της έγγειας ιδιοκτησίας, που στους τελευταίους αιώνες διευρύνθηκε αριθμητικά και περιλαμβάνει από τους μεγαλομετόχους των μεγάλων και διεθνών επιχειρήσεων μέχρι και τους μεγαλοϋπαλλήλους τους. Τα γνωστά golden boys.

Δεν είναι καθόλου νομοτελειακά αυτά που συμβαίνουν.

Και δεν μπορούν να εξηγηθούν ούτε από την κλασική μαρξιστική οικονομική θεώρηση ούτε από την φιλελεύθερη. Κι ο λόγος είναι ότι δεν πρόκειται για αλλαγές στις παραγωγικές σχέσεις. Οι παραγωγικές σχέσεις έχουν σχεδόν "εξαφανιστεί" από τις ερμηνείες και τις εξηγήσεις.

Πρόκειται για ελεγχόμενες αλλαγές. Από το ρετιρέ.

Οπως σωστά επισήμανε κάποιος σχολιαστής ζούμε πλέον τον virtual καπιταλισμό. Εικονικό χρήμα, εικονικό χρέος. Πραγματικά κέρδη, πραγματικός οικονομικός και πολιτικός έλεγχος.

Χωρίς ούτε μία κανονιά. (Θα πέσει και κανονιά αν εξυπηρετεί τα κέρδη των κάτω ορόφων ή το ευρύτερο σχέδιο βέβαια).

Και χωρίς να έχει υπάρξει καμμία ουσιαστική αλλαγή στις πραγματικές οικονομικές σχέσεις. Αυτές που ονομάζουμε παραγωγικές σχέσεις.

Θραξ Αναρμόδιος

Ο προπηλακισμός του κ. Απόστολου Κακλαμάνη

Το να γιουχάρεις έναν άνθρωπο είναι ίσως αγένεια.
Το να τον "πλακώσεις στο ξύλο" είναι σίγουρα ωμότητα.

Από την άλλη όμως θα μπορούσε μια τέτοια πράξη να δείχνει και έναν δρόμο για την αποκατάσταση, εν μέρει, μιας δικαιοσύνης.

Ας δεχτούμε εκ προοιμίου ότι ο κ. Κακλαμάνης είναι "καθαρός". Δεν "τα 'πιασε" και δεν είναι διεφθαρμένος. Εγώ προσωπικά τείνω προς την πλευρά της κακλαμάνειας καθαρότητας.

Μα το μεγάλο μας πρόβλημα δεν είναι οι διεφθαρμένοι. Οι και εύκολα αναγνωρίσιμοι. Οι περισσότεροι διεφθαρμένοι πολιτικοί, μας είναι γνωστοί. Εκείνοι δηλαδή που ξεκίνησαν πένητες την "σταδιοδρομία" τους και τώρα φορούν κάλτσες των 40.000 δραχμών. Η μία κάλτσα.

Το μεγάλο μας πρόβλημα ήταν, και είναι, οι "άσπιλοι" πολιτικοί. Αυτοί που με την παρουσία και την συμμετοχή τους νομιμοποιούν δεκαετίες τώρα την αρπαγή και την λεηλασία του πλούτου αυτής της χώρας, από τα κόμματα που την κυβέρνησαν. Και οι οποίοι είχαν και την καλύτερη συνεργασία με τους διεφθαρμένους. Και διακομματικώς.

Είναι συνένοχοι. Διότι δεν μίλησαν. Η δεν μίλησαν όσο έπρεπε. Και δεν κατήγγειλαν. Με στοιχεία. Οχι λόγια τηλεοπτικά. Ενώ ήξεραν. Ενώ όλα συνέβαιναν δίπλα τους. Και αυτοί οι άσπιλοι υπήρξαν αυτήκοες και αυτόπτες μάρτυρες σε φήμες, γεγονότα, ψιθύρους και μαρτυρίες. Της αρπαγής και της λεηλασίας.

Οι "άσπιλοι" πολιτικοί είναι πολύ χρήσιμοι στο σύστημα. Απλώς με το να υπάρχουν. Διότι παρέχουν στον απλό άνθρωπο την ψεύτικη ελπίδα ότι αφού το σύστημα περιλαμβάνει και αμόλυντους ίσως "κάτι μπορεί να γίνει τελικά". Δρουν ως βαλβίδες στην κατσαρόλα.

Το μεγαλύτερο έγκλημα των άσπιλων πολιτικών είναι ότι δεν αφήνουν τον πολίτη να απελπιστεί εγκαίρως.

Για τον κ. Κακλαμάνη δεν ξέρω πολλά πράγματα. Θα ήξερα ίσως περισσότερα αν μία εξεταστική επιτροπή πολιτών, που θα επιλεγόταν με κλήρωση (ναι με κλήρωση, διότι η δια ψήφου εκλογή είναι ολιγαρχικός τρόπος ανάδειξης αρχόντων, όπως και έχοντες την πατέντα της Δημοκρατίας μας πληροφορούν), και όχι μία εξεταστική επιτροπή της Βουλής αποτελούμενη από βουλευτές, εξέταζε τον τεσσαράκοντα ετών βίο του στην πολιτική και με πληροφορούσε για το ποια ήταν τα περιουσιακά του στοιχεία στην εκκίνηση και ποια σήμερα.

Αυτό που ξέρω εγώ, και με σιγουριά μπορώ να βεβαιώσω και τους υπόλοιπους συμπολίτες μου, είναι πως όποιος ασκεί επαγγελματικά την πολιτική και μάλιστα για σαράντα συναπτά έτη δεν αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα. Η επαγγελματική ενασχόληση με την πολιτική δεν αρμόζει στην Δημοκρατία. Αυτή η επαγγελματική "διαρρύθμιση" είναι απλώς ένα μεγάλο λάθος. Και εντελώς απαράδεκτο.

Ο κ. Κακλαμάνης, και οι λοιποί άσπιλοι ανεξαρτήτως κομμάτων, είναι σάρκα εκ της σαρκός του ιδίου συστήματος. Του ιδίου συστήματος που ξεπουλά "πέντε φράγκα το χωνάκι" δεκαετίες τώρα τον πλούτο της χώρας και ροκανίζει τον μόχθο τον δικό μας. Φρονώ πως δεν είναι πολύ σοφό εκ μέρους μας να αναμένουμε οποιαδήποτε σωτηρία από πολιτικούς, παρόμοια αμόλυντους με τον κ. Κακλαμάνη.

Ο άσπιλος κ. Κακλαμάνης επί σαράντα χρόνια, τα χρόνια που μας χρέωσαν και μας τα πήραν όλα, ήταν και είναι κορυφαίο στέλεχος ενός εκ των δύο ενόχων κομμάτων. Σε αυτά τα σαράντα χρόνια ράφτηκε το σάβανό μας και ηνεώχθη ο τάφος μας. Είναι δυνατόν να μην θεωρηθεί συνένοχος;

Ξέρω επίσης ότι ο κ. Κακλαμάνης δεν ανέλαβε καμμιά σοβαρή πρωτοβουλία εναντίον του απαράδεκτου νόμου περί ευθύνης υπουργών.

Ξέρω επίσης ότι ο αριθμός των υπαλλήλων της Βουλής, της οποίας υπήρξε και πρόεδρος, ακολούθησε την αύξηση του αριθμού των υπαλλήλων του δημοσίου. Φήμες λένε ότι οι περισσότεροι υπάλληλοι της Βουλής είναι συγγενείς και "ημέτεροι". Με 16 μάλιστα μισθούς. Πολύ πολύ καλούς. Και όχι των 580 ευρώ.

Ξέρω επίσης ότι ορισμένα επιδόματα βουλευτών, πχ το σχετικό με την αναβάθμιση του πληροφοριακού τους εξοπλισμού, είναι πολλαπλάσιο από την σύνταξη και των δύο μαζί υπέργηρων αγροτών γονέων μου.

Ξέρω και άλλα, αλλά δεν έχει κανένα νόημα πια.

Θραξ Αναρμόδιος

ΥΓ. Ξέρω και για τις κακλαμάνειες κορώνες στην Βουλή: "Σε κάθε εκλογή έχουμε ανανέωση του 30% των βουλευτών. Και αυτοί που μένουν δεν είναι οι καλύτεροι" ή κάπως έτσι. Τι μας λέει αυτό και άλλα παρόμοια; Οτι όπως και οι λοιποί άσπιλοι ο κ. Κακλαμάνης ήτο βαθύς γνώστης των διεφθαρμένων και των πεπραγμένων τους. Και τι έπραξε για να τους αναχαιτίσει; Το μαθαίνουμε από το αποτέλεσμα. Τίποτε ουσιαστικό.

.